اهل حجاز: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
ایشان گاه [[اهل مدینه]] نیز خوانده می شوند. | ایشان گاه [[اهل مدینه]] نیز خوانده می شوند. | ||
| − | [[آیت الله سید مهدی روحانی]] این نام را از [[الفهرست ابن ندیم|الفهرست]] نوشته [[ابن ندیم]] نقل می کند درحالی که در این کتاب چنین عبارتی موجود نیست و تنها می خوانیم: « [[مالک بن انس|مالک]] فقیه و سرور [[حجاز]] در آن روزگار بود. » این کتاب پیروان [[مالک بن انس]] را [[ | + | [[آیت الله سید مهدی روحانی]] این نام را از [[الفهرست ابن ندیم|الفهرست]] نوشته [[ابن ندیم]] نقل می کند درحالی که در این کتاب چنین عبارتی موجود نیست و تنها می خوانیم: « [[مالک بن انس|مالک]] فقیه و سرور [[حجاز]] در آن روزگار بود. » این کتاب پیروان [[مالک بن انس]] را [[مالکیین]] می نامد. <ref> [[الفهرست ابن ندیم|الفهرست]]، [[ابن ندیم]]، ص251</ref> |
| − | اهل | + | اهل حجاز در مقابل [[اهل عراق]] بوده و بیشتر تابع مأثورات ـ روایات نقل شده ـ می باشند و بر خلاف [[اهل عراق]] که به رأی ـ استدلال عقلی ـ اهمیت می داده اند، به احادیث عنایت ویژه ای داشته اند. |
| − | [[مالک بن انس]] رساله ای در فقه نوشته که ناظر به عمل | + | [[مالک بن انس]] رساله ای در فقه نوشته که ناظر به عمل [[اهل مدینه]] است. در کتاب [[الموطأ]] نیز بسیار دیده می شود که [[مالک بن انس]] از جمله: «والذی علیه اهل العلم ببلدنا کذا»؛ و یا: «والذی علیه العمل فی بلدنا کذا» استفاده کرده است. به عنوان مثال:<ref> [[الموطأ]]، [[مالک بن انس]]، ج1، ص13 و 71؛ ج2، ص503</ref>[[شیخ مفید]] در [[الفصول المختارة]] <ref> [[الفصول المختارة]]، [[شیخ مفید]]، ص190</ref> از مناظره ای یاد می کند که بین فردی از اهل [[حجاز]] و فردی دیگر از اهل [[عراق]] واقع شده و در آن طرفین شناعت ها و تخفیف هایی را به یکدیگر نسبت داده اند. |
رک: [[مالکیه]]. | رک: [[مالکیه]]. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۲۹ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۲:۵۰
نام مالک بن انس و پیروان او. [۱]
ایشان گاه اهل مدینه نیز خوانده می شوند.
آیت الله سید مهدی روحانی این نام را از الفهرست نوشته ابن ندیم نقل می کند درحالی که در این کتاب چنین عبارتی موجود نیست و تنها می خوانیم: « مالک فقیه و سرور حجاز در آن روزگار بود. » این کتاب پیروان مالک بن انس را مالکیین می نامد. [۲]
اهل حجاز در مقابل اهل عراق بوده و بیشتر تابع مأثورات ـ روایات نقل شده ـ می باشند و بر خلاف اهل عراق که به رأی ـ استدلال عقلی ـ اهمیت می داده اند، به احادیث عنایت ویژه ای داشته اند.
مالک بن انس رساله ای در فقه نوشته که ناظر به عمل اهل مدینه است. در کتاب الموطأ نیز بسیار دیده می شود که مالک بن انس از جمله: «والذی علیه اهل العلم ببلدنا کذا»؛ و یا: «والذی علیه العمل فی بلدنا کذا» استفاده کرده است. به عنوان مثال:[۳]شیخ مفید در الفصول المختارة [۴] از مناظره ای یاد می کند که بین فردی از اهل حجاز و فردی دیگر از اهل عراق واقع شده و در آن طرفین شناعت ها و تخفیف هایی را به یکدیگر نسبت داده اند.
رک: مالکیه.
