الیان: تفاوت بین نسخه‌ها
از دایره المعارف فرق اسلامی
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
[[دلی اورمان]] نام ناحیه ای است که قسمت اعظم آن در [[بلغارستان]] و قسمت دیگر آن در [[رومانی]] می باشد. [[الیان]]، به نام قزلباش نیز خوانده می شوند. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج9، ص263</ref> | [[دلی اورمان]] نام ناحیه ای است که قسمت اعظم آن در [[بلغارستان]] و قسمت دیگر آن در [[رومانی]] می باشد. [[الیان]]، به نام قزلباش نیز خوانده می شوند. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج9، ص263</ref> | ||
| + | |||
| + | اسم تاریخی ناحیه ای که قسمت اعظم آن در شمال شرقی [[بلغارستان]] و بقیه آن در [[رومانی]] واقع شده است. این نام ترکی است و به معنای جنگل وحشتناک است. در روزگار عثمانی، این ناحیه خاستگاه گروهی مردان سیاست و دین بوده است. ترکان [[دلی اورمان]] به قوت بدنی و بلندی قامت مشهور بوده اند. گفته اند که مذاهب بسیاری که دارای عقاید شیعی بودند در این منطقه وجود داشته است. برخی نیز برآنند که این نام بر هر منطقه ای که دارای جنگل های زیاد و کوه های بسیار باشد، اطلاق می شود. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج9، ص262</ref> | ||
در حاشیه [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، این احتمال داده شده که نام اصلی این گروه، [[علیان]] باشد. | در حاشیه [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، این احتمال داده شده که نام اصلی این گروه، [[علیان]] باشد. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۲۲ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۲۱:۳۹
نام شیعیان علی علیه السلام در دلی اورمان.
دلی اورمان نام ناحیه ای است که قسمت اعظم آن در بلغارستان و قسمت دیگر آن در رومانی می باشد. الیان، به نام قزلباش نیز خوانده می شوند. [۱]
اسم تاریخی ناحیه ای که قسمت اعظم آن در شمال شرقی بلغارستان و بقیه آن در رومانی واقع شده است. این نام ترکی است و به معنای جنگل وحشتناک است. در روزگار عثمانی، این ناحیه خاستگاه گروهی مردان سیاست و دین بوده است. ترکان دلی اورمان به قوت بدنی و بلندی قامت مشهور بوده اند. گفته اند که مذاهب بسیاری که دارای عقاید شیعی بودند در این منطقه وجود داشته است. برخی نیز برآنند که این نام بر هر منطقه ای که دارای جنگل های زیاد و کوه های بسیار باشد، اطلاق می شود. [۲]
در حاشیه دائرة المعارف الاسلامیة، این احتمال داده شده که نام اصلی این گروه، علیان باشد.
پانویس
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج9، ص263
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج9، ص262
