زهدیه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
جز زهدیه» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری])
 
سطر ۱: سطر ۱:
از [[صوفیه]].  
+
از [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]].  
  
[[عبدالمنعم حفنی]] در بیان فرقه ای که ایشان را [[روحانیه]] معرفی می کند، می نویسد: «ایشان می گویند انسان روح است و جسم نیست و آدمی شوق های روحی است و نه حاجت های جسمی. » وی سپس به اصناف متعدد [[روحانیه]] اشاره می کند و برای هر یک اسمی را قرار می دهد و وجه این نام گذاری را هم بیان می کند. وی می نویسد: «از زمره [[روحانیه]]، [[زهدیه]] هستند که توسل به زهد می جویند. » <ref> [[موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة]]، [[عبدالمنعم حفنی]]، ص381</ref>  
+
[[حفنی]] در بیان فرقه ای که ایشان را [[روحانیه]] معرفی می کند، می نویسد: «ایشان می گویند انسان روح است و جسم نیست و آدمی شوق های روحی است و نه حاجت های جسمی. » وی سپس به اصناف متعدد روحانیه اشاره می کند و برای هر یک اسمی را قرار می دهد و وجه این نام گذاری را هم بیان می کند. وی می نویسد: «از زمره روحانیه، زهدیه هستند که توسل به زهد می جویند. » <ref> [[موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة]]، [[عبدالمنعم حفنی]]، ص381</ref>  
  
 
لازم به ذکر است که این نام گذاری و طریقت سازی هیچ سابقه ای ندارد و نویسنده مذکور نیز هیچ مأخذ مشخصی را ارائه نمی دهد.  
 
لازم به ذکر است که این نام گذاری و طریقت سازی هیچ سابقه ای ندارد و نویسنده مذکور نیز هیچ مأخذ مشخصی را ارائه نمی دهد.  
  
 
== پانویس ==
 
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۳:۲۱

از صوفیه.

حفنی در بیان فرقه ای که ایشان را روحانیه معرفی می کند، می نویسد: «ایشان می گویند انسان روح است و جسم نیست و آدمی شوق های روحی است و نه حاجت های جسمی. » وی سپس به اصناف متعدد روحانیه اشاره می کند و برای هر یک اسمی را قرار می دهد و وجه این نام گذاری را هم بیان می کند. وی می نویسد: «از زمره روحانیه، زهدیه هستند که توسل به زهد می جویند. » [۱]

لازم به ذکر است که این نام گذاری و طریقت سازی هیچ سابقه ای ندارد و نویسنده مذکور نیز هیچ مأخذ مشخصی را ارائه نمی دهد.

پانویس

  1. موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، عبدالمنعم حفنی، ص381