اسماعیلیه (از صوفیه سودان): تفاوت بین نسخه‌ها
| (۴ نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده) | |||
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
[[لویی ماسینیون]] در [[دائرة المعارف الاسلامیة]] می نویسد: « اسماعیلیه طریقه ای است در [[نوبه]] ( [[سودان]] ) در قرن نوزدهم میلادی. » <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج15، ص178</ref> | [[لویی ماسینیون]] در [[دائرة المعارف الاسلامیة]] می نویسد: « اسماعیلیه طریقه ای است در [[نوبه]] ( [[سودان]] ) در قرن نوزدهم میلادی. » <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج15، ص178</ref> | ||
| − | [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] می نویسد: « [[احمد بن ادریس بن محمد بن علی مراکشی]] (م:1253هـ. ق) از طریقه [[خضیریه]]، ورد شاذلی را ترجیح می داد و پیروان او ایجادکنندگان طایفه های متعددی بودند که گاه با نام [[احمدیه (از فرق صوفیه یمن)|احمدیه]] و گاه با نام [[ادریسیه]] گروه بندی می شوند. | + | [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] می نویسد: « [[احمد بن ادریس بن محمد بن علی مراکشی]] (م:1253هـ. ق) از طریقه [[خضیریه]]، ورد شاذلی را ترجیح می داد و پیروان او ایجادکنندگان طایفه های متعددی بودند که گاه با نام [[احمدیه (از فرق صوفیه یمن)|احمدیه]] و گاه با نام [[ادریسیه (همان احمدیه)|ادریسیه]] گروه بندی می شوند. ادریسیه فرقه ای انزواطلب و کناره گیر است که به امور اجتماعی و سیاسی نمی پردازد. [[محمد بن علی سنوسی]]، [[عثمان میرغنی|عثمان مرغنی]] و [[ابراهیم رشید]]، سه تن از مریدان برجسته احمد بن ادریس بودند که خود طریقه های جداگانه ای را به وجود آوردند. |
| − | شاخه [[مرغنیه]] را نیز که به | + | شاخه [[مرغنیه]] را نیز که به احمد بن ادریس بازمی گردد در 1230 هجری قمری محمد عثمان مرغنی (م:1268هـ. ق) مرید دیگر او، به سودان وارد ساخت. این طریقه ادعای آن دارد که ختم طرق است. از این رو به [[ختمیه]] نیز شهرت یافته است. رهبری طریقه مرغنیه در خانواده مرغنی که مخالف [[المهدی سودانی]] بود و پس از استقلال سودان به حزبی سیاسی تبدیل شد، باقی مانده است. رهبری این طایفه که وظایف فقیه، فقیر (سالک)، و معلم را در خود جمع کرده است، با اصطلاح فِکی خوانده می شود. مراکز طریقه مرغنیه خلوات نام دارند و این طریقه، به جز انشعاب [[اسماعیل بن عبدالله]] همچنان یکپارچه باقی مانده است. اسماعیل بن عبدالله ولی (م:1280هـ. ق) که یکی از شاگردان محمد عثمان مرغنی بود، در 1258 هجری قمری اسماعیلیه را بنیان گذاشت. پس از درگذشت او، پسرش ازهری، طریقه [[ازهریه]] را در سودان به وجود آورد. اسماعیلیه طریقه ای محلی است که دو صورتِ سازماندهی طریقه های سنتی و ادریسی را در خود دارد. <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج15، ص465</ref> |
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۳:۵۹
از صوفیه سودان. [۱]
لویی ماسینیون در دائرة المعارف الاسلامیة می نویسد: « اسماعیلیه طریقه ای است در نوبه ( سودان ) در قرن نوزدهم میلادی. » [۲]
دائرة المعارف بزرگ اسلامی می نویسد: « احمد بن ادریس بن محمد بن علی مراکشی (م:1253هـ. ق) از طریقه خضیریه، ورد شاذلی را ترجیح می داد و پیروان او ایجادکنندگان طایفه های متعددی بودند که گاه با نام احمدیه و گاه با نام ادریسیه گروه بندی می شوند. ادریسیه فرقه ای انزواطلب و کناره گیر است که به امور اجتماعی و سیاسی نمی پردازد. محمد بن علی سنوسی، عثمان مرغنی و ابراهیم رشید، سه تن از مریدان برجسته احمد بن ادریس بودند که خود طریقه های جداگانه ای را به وجود آوردند.
شاخه مرغنیه را نیز که به احمد بن ادریس بازمی گردد در 1230 هجری قمری محمد عثمان مرغنی (م:1268هـ. ق) مرید دیگر او، به سودان وارد ساخت. این طریقه ادعای آن دارد که ختم طرق است. از این رو به ختمیه نیز شهرت یافته است. رهبری طریقه مرغنیه در خانواده مرغنی که مخالف المهدی سودانی بود و پس از استقلال سودان به حزبی سیاسی تبدیل شد، باقی مانده است. رهبری این طایفه که وظایف فقیه، فقیر (سالک)، و معلم را در خود جمع کرده است، با اصطلاح فِکی خوانده می شود. مراکز طریقه مرغنیه خلوات نام دارند و این طریقه، به جز انشعاب اسماعیل بن عبدالله همچنان یکپارچه باقی مانده است. اسماعیل بن عبدالله ولی (م:1280هـ. ق) که یکی از شاگردان محمد عثمان مرغنی بود، در 1258 هجری قمری اسماعیلیه را بنیان گذاشت. پس از درگذشت او، پسرش ازهری، طریقه ازهریه را در سودان به وجود آورد. اسماعیلیه طریقه ای محلی است که دو صورتِ سازماندهی طریقه های سنتی و ادریسی را در خود دارد. [۳]
پانویس
- ↑ معجم الفرق الاسلامیة، عارف تامر، ص105
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج15، ص178
- ↑ دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج15، ص465
