احمدیه (همان تیجانیه): تفاوت بین نسخه‌ها
از دایره المعارف فرق اسلامی
(صفحه‌ای تازه حاوی « همان تجانیه. برخی تجانیه را شاخه ای از خلوتیه شمرده اند. اما به نظر می رسد که...» ایجاد کرد) |
|||
| (۶ نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | همان تجانیه. | + | همان [[تجانیه]]. |
| − | برخی تجانیه را شاخه ای از خلوتیه شمرده اند. اما به نظر می رسد که او طریقت خود را مستقل می دانسته است. تجانی شجره طریقت خود را ذکر نکرده و مدعی بوده که پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم همواره نزد اوست و او مستقیما از پیامبر تعلیم می گیرد. بنابراین، به نظر تجانیه تقدیس و قدرت معنوی این طریقت ار طریق مشایخ قبلی به دست نیامده بلکه محدود و منحصر به پیامبر اسلام صلی الله علیه و اله و سلم و احمد تجانی است، از این رو تجانیه خود را طریقه احمدیه یا محمدیه می نامند. <ref> [[دانشنامه جهان اسلام]]، ج 6، ص557 </ref> | + | برخی تجانیه را شاخه ای از [[خلوتیه]] شمرده اند. اما به نظر می رسد که او طریقت خود را مستقل می دانسته است. [[تجانی]] شجره طریقت خود را ذکر نکرده و مدعی بوده که [[پیامبر اکرم]] (صلی الله علیه و اله و سلم) همواره نزد اوست و او مستقیما از پیامبر تعلیم می گیرد. بنابراین، به نظر تجانیه تقدیس و قدرت معنوی این طریقت ار طریق مشایخ قبلی به دست نیامده بلکه محدود و منحصر به پیامبر اسلام (صلی الله علیه و اله و سلم) و احمد تجانی است، از این رو تجانیه خود را طریقه احمدیه یا [[محمدیّه (همان تیجانیه)|محمدیه]] می نامند. <ref> [[دانشنامه جهان اسلام]]، ج 6، ص557 </ref> |
| + | |||
| + | ن ک: [[تجانیه]] | ||
| + | |||
| + | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۰۸
همان تجانیه.
برخی تجانیه را شاخه ای از خلوتیه شمرده اند. اما به نظر می رسد که او طریقت خود را مستقل می دانسته است. تجانی شجره طریقت خود را ذکر نکرده و مدعی بوده که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله و سلم) همواره نزد اوست و او مستقیما از پیامبر تعلیم می گیرد. بنابراین، به نظر تجانیه تقدیس و قدرت معنوی این طریقت ار طریق مشایخ قبلی به دست نیامده بلکه محدود و منحصر به پیامبر اسلام (صلی الله علیه و اله و سلم) و احمد تجانی است، از این رو تجانیه خود را طریقه احمدیه یا محمدیه می نامند. [۱]
ن ک: تجانیه
پانویس[ویرایش]
- ↑ دانشنامه جهان اسلام، ج 6، ص557
