رشیدالدین همدانی: تفاوت بین نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «رشیدالدین فضل الله (645 ـ 718هـ. ق) از وزرا و مستوفیان و رجال معروف و بزرگ عهد ایل...» ایجاد کرد) |
|||
(۲ نسخههای متوسط توسط ۲ کاربران نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | رشیدالدین فضل الله (645 ـ 718هـ. ق) از وزرا و مستوفیان و رجال معروف و بزرگ عهد ایلخانیان مغول است. ولادتش در [[همدان]] بود. غازان | + | رشیدالدین فضل الله (645 ـ 718هـ. ق) از وزرا و مستوفیان و رجال معروف و بزرگ عهد ایلخانیان مغول است. ولادتش در [[همدان]] بود. [[غازان خان]]، بعد از قتل [[صدر جهان زنجانی]]، وی را با شرکت [[خواجه سعدالدین محمد آوجی]] به وزارت برگزید، و [[الجایتو]] ([[سلطان محمد خدابنده]])، بعد از قتل خواجه سعدالدین، با وجود نهایت اعتمادی که به کفایت رشیدالدین فضل الله داشت، [[خواجه علی شاه گیلانی]] را با وی در وزارت شریک کرد. در دوره سلطنت [[ابوسعید بهادرخان]]، نزد آن پادشاه جوان و کم تجربه چنین فرانمودند که خواجه رشیدالدین و پسرش خواجه ابراهیم، الجایتو را زهر داده اند. به همین جهت سلطان ابوسعید بفرمود تا نخست خواجه ابراهیم را پیش چشم پدر گردن زدند، و سپس خواجه رشیدالدین پیر را هلاک کردند. اما بعدها، سلطان ابوسعید پسرش [[غیاث الدین محمد]] را وزارت داد. خواجه رشیدالدین فضل الله از مشاهیر فضلا و حکمای عصر خویش بود. <ref> [[دائرة المعارف فارسی]]، [[غلامحسین مصاحب]]، ج1، ص1586</ref> |
==پانويس== | ==پانويس== |
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۲۳
رشیدالدین فضل الله (645 ـ 718هـ. ق) از وزرا و مستوفیان و رجال معروف و بزرگ عهد ایلخانیان مغول است. ولادتش در همدان بود. غازان خان، بعد از قتل صدر جهان زنجانی، وی را با شرکت خواجه سعدالدین محمد آوجی به وزارت برگزید، و الجایتو (سلطان محمد خدابنده)، بعد از قتل خواجه سعدالدین، با وجود نهایت اعتمادی که به کفایت رشیدالدین فضل الله داشت، خواجه علی شاه گیلانی را با وی در وزارت شریک کرد. در دوره سلطنت ابوسعید بهادرخان، نزد آن پادشاه جوان و کم تجربه چنین فرانمودند که خواجه رشیدالدین و پسرش خواجه ابراهیم، الجایتو را زهر داده اند. به همین جهت سلطان ابوسعید بفرمود تا نخست خواجه ابراهیم را پیش چشم پدر گردن زدند، و سپس خواجه رشیدالدین پیر را هلاک کردند. اما بعدها، سلطان ابوسعید پسرش غیاث الدین محمد را وزارت داد. خواجه رشیدالدین فضل الله از مشاهیر فضلا و حکمای عصر خویش بود. [۱]
پانويس
- ↑ دائرة المعارف فارسی، غلامحسین مصاحب، ج1، ص1586