از دایره المعارف فرق اسلامی
|
|
| (۹ نسخه‌های متوسط توسط ۲ کاربران نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | از [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]].
| + | #تغییر_مسیر [[رُشَیدیه (از صوفیه احمدیه ادریسه)]] |
| − | | + | |
| − | [[ابن اثیر]] در [[اللباب فی تهذیب الانساب]]؛ رُشَیدی را به ضم راء، فتح شین و سکون یاء ضبط کرده است. <ref>[[اللباب فی تهذیب الانساب]]، [[ابن اثیر]]، ج2، ص28</ref>
| + | |
| − | | + | |
| − | ایشان در [[تهامه]]، [[عدن]] و [[عسیر]] می زیسته و منسوب به [[شیخ ابراهیم الرشید]] بوده اند. شیخ ابراهیم شاگرد [[احمد بن ادریس مراکشی]] (مؤسس طریقه [[احمدیه (از فرق صوفیه یمن)|احمدیه]]) بوده است. در میان پیروان این طریقه، مجالس غنا و رقص با مردان شایع بوده است. <ref>[[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج12، ص294 / [[ملوک العرب]]، [[امین ریحانی]]، ج1، ص187</ref>
| + | |
| − | | + | |
| − | [[لویی ماسینیون]] ایشان را طریقتی در [[الجزایر]] در قرن نوزدهم میلادی معرفی می کند و می نویسد: ایشان پس از انشقاق از [[یوسفیه]] پدید آمدند. <ref>[[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج15، ص182</ref>
| + | |
| − | | + | |
| − | [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] می نویسد: «احمد بن ادریس بن محمد بن علی مراکشی (م: 1253هـ. ق) از طریقه [[خضیریه]]، ورد شاذلی را ترجیح می داد و پیروان او ایجادکنندگان طایفه های متعددی بودند که گاه با نام احمدیه و گاه با نام [[ادریسیه]] گروه بندی می شوند. ادریسیه طریقه ای انزواطلب و کناره گیر است که به امور اجتماعی و سیاسی نمی پردازد. [[محمد بن علی سنوسی]]، [[عثمان مرغنی]] و ابراهیم رشید، سه تن از مریدان برجسته احمد بن ادریس مراکشی بودند که خود طریقه های جداگانه را به وجود آوردند.
| + | |
| − | | + | |
| − | ابراهیم رشید (م: 1291هـ. ق) شاگرد دیگر ابن ادریس که از قبیله شائقیه بود، شاخه رُشَیدیه را در [[سودان]] بنیان نهاد. البته این رُشَیدیه را باید از رُشَیدیه مراکشی که از سنت شاذلی پیروی می کند و توسط [[احمد بن یوسف مِلیانی]] (م: 931هـ. ق) شکل گرفته است و به همین سبب یوسفیه نیز نامیده می شود، متمایز دانست. برادرزاده ابراهیم، [[محمد بن صالح]] (م: 1327هـ. ق) نیز در 1304 هجری قمری [[صالحیه]] را به وجود آورد که از طریق تعالیم [[محمد گولید]] (م: 1918میلادی) در [[سومالی]] پیروان بسیار یافت. احمدیه یکی از زیرشاخه های رُشَیدیه، طایفه دیگری است که خود را منسوب به احمد بن ادریس مراکشی می داند و توسط فردی مصری به نام محمد بن احمد دَندَرَوی (م: 1328هـ. ق) ایجاد گردید. این طریقه در سودان و در طول سواحل شرقی آفریقا، از شمال سومالی تا تانزانیا منتشر است». <ref>[[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج15، ص465</ref>
| + | |
| − | | + | |
| − | ==پانويس==
| + | |
نسخهٔ کنونی تا ۵ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۲:۲۲
