اهل ارتفاع: تفاوت بین نسخه‌ها
Ma.zarifiyan (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی « لقبی که علمای رجال و حدیث امامیه بر غلاة گذاشته اند. <ref> تعلیقات علی منه...» ایجاد کرد) |
|||
| (۵ نسخه‌های متوسط توسط ۲ کاربران نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | لقبی که علمای رجال و حدیث [[امامیه]] بر [[غلاة]] گذاشته اند. <ref> [[تعلیقات علی منهج المقال]]، [[وحید بهبهانی]]، ص8</ref> | + | لقبی که علمای رجال و حدیث [[امامیه]] بر [[غلاة (غلات، غلاة)|غلاة]] گذاشته اند. <ref> [[تعلیقات علی منهج المقال]]، [[وحید بهبهانی]]، ص8</ref> |
| − | + | مرحوم [[وحید بهبهانی]] در [[تعلیقات علی منهج المقال]] ـ که مجموعه تعلیقاتی است بر [[منهج المقال فی تحقیق احوال الرجال|منهج المقال]] [[محمد علی استرآبادی|استرآبادی]] (معروف به رجال کبیر) ـ مقدماتی را مطرح می سازد و در ضمن فائده دوم به بیان اصطلاحات متداوله در علم رجال و درایه پرداخته و از زمره آن ها به اصطلاح [[اهل طیاره]] (به تشدید یاء) و اهل ارتفاع اشاره کرده و می نویسد: «اگر گفته شد کسی از اهل [[طیاره]] و اهل ارتفاع و امثال این ها است، مراد آن است که وی غالی است. » وی ادامه می دهد: «بدان که بسیاری از قدما به خصوص قمی ها درباره ائمه (علیهم السلام) قائل به رفعت منزلت و جلالت و مرتبه ای معین از عصمت و کمال بوده اند، ولی اجازه نمی دادند از این مرتبه کسی تجاوز کرده و بیش از این را به ائمه (علیهم السلام) نسبت دهد و تجاوز از آن مرتبه را ارتفاع و غلو برمی شمارند تا جایی که ایشان نفی سهو از ائمه (علیهم السلام) را غلو می دانستند و چه بسا مطلق تفویض و یا تفویضی که در آن اختلاف است و هم چنین مبالغه در ذکر معجزات و نقل عجائب و اغراق در شأن ائمه (علیهم السلام) و اجلال ایشان و تنزیه آنان از نقائص و اظهار قدرت بسیار برای ایشان و ذکر این مطلب که آنان عالم به مکنونات آسمان و زمین هستند را ارتفاع و غلو به شمار آورده و قائل به این امر را متهم می نمودند. » <ref> [[تعلیقات علی منهج المقال]]، [[وحید بهبهانی]]، ص8</ref> | |
| − | + | رک: [[طیاره]]. | |
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۲۵
لقبی که علمای رجال و حدیث امامیه بر غلاة گذاشته اند. [۱]
مرحوم وحید بهبهانی در تعلیقات علی منهج المقال ـ که مجموعه تعلیقاتی است بر منهج المقال استرآبادی (معروف به رجال کبیر) ـ مقدماتی را مطرح می سازد و در ضمن فائده دوم به بیان اصطلاحات متداوله در علم رجال و درایه پرداخته و از زمره آن ها به اصطلاح اهل طیاره (به تشدید یاء) و اهل ارتفاع اشاره کرده و می نویسد: «اگر گفته شد کسی از اهل طیاره و اهل ارتفاع و امثال این ها است، مراد آن است که وی غالی است. » وی ادامه می دهد: «بدان که بسیاری از قدما به خصوص قمی ها درباره ائمه (علیهم السلام) قائل به رفعت منزلت و جلالت و مرتبه ای معین از عصمت و کمال بوده اند، ولی اجازه نمی دادند از این مرتبه کسی تجاوز کرده و بیش از این را به ائمه (علیهم السلام) نسبت دهد و تجاوز از آن مرتبه را ارتفاع و غلو برمی شمارند تا جایی که ایشان نفی سهو از ائمه (علیهم السلام) را غلو می دانستند و چه بسا مطلق تفویض و یا تفویضی که در آن اختلاف است و هم چنین مبالغه در ذکر معجزات و نقل عجائب و اغراق در شأن ائمه (علیهم السلام) و اجلال ایشان و تنزیه آنان از نقائص و اظهار قدرت بسیار برای ایشان و ذکر این مطلب که آنان عالم به مکنونات آسمان و زمین هستند را ارتفاع و غلو به شمار آورده و قائل به این امر را متهم می نمودند. » [۲]
رک: طیاره.
