سیک: تفاوت بین نسخهها
از دایره المعارف فرق اسلامی
(صفحهای تازه حاوی «ایشان که در کتب عربی سیخ نامیده می شوند، همانند یزیدیه می باشند. این گروه...» ایجاد کرد) |
|||
(۹ نسخههای متوسط توسط ۲ کاربران نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | ایشان که در کتب عربی [[سیخ]] نامیده می شوند، همانند [[یزیدیه]] می باشند. این گروه در ابتدا از فرقه های [[صوفیه]] بوده و در [[پنجاب]] | + | ایشان که در کتب عربی [[سیخ]] نامیده می شوند، همانند [[یزیدیه]] می باشند. این گروه در ابتدا از فرقه های [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]] بوده و در [[پنجاب]] و [[لاهور]] انتشار داشته اند ولی بعدها به وسیله [[نائک شاه]] از اسلام خارج می شوند. اینان اکنون از سخت ترین دشمنان اسلام و مسلمانانند. <ref> [[تحفة العالم و ذیل التحفة]]، [[میر سید عبداللطیف خان]]، ص436 / [[بستان السیاحة]]، [[زین العابدین شیروانی]]، ص116</ref> |
− | نام دیگر این فرقه [[نائک | + | دهخدا ایشان را «از هندوان و دارای مذهب وشنو شعبه ای از دین بودایی» معرفی کرده که ظاهراً صحیح نمی باشد. <ref> [[لغت نامه دهخدا]]، [[علی اکبر دهخدا]]، ذیل همین عنوان </ref> |
+ | |||
+ | نام دیگر این فرقه [[نائک شاهيه]] می باشد. [[میر سید عبداللطیف خان]] شوشتری نام ایشان را سِک (به کسر سین و تشدید کاف) و مؤسس این فرقه را نانَک شاه (به فتح نون دوم) ضبط کرده است. <ref> [[تحفة العالم و ذیل التحفة]]، [[میر سید عبداللطیف خان]]، ص436</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == |
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۴:۳۲
ایشان که در کتب عربی سیخ نامیده می شوند، همانند یزیدیه می باشند. این گروه در ابتدا از فرقه های صوفیه بوده و در پنجاب و لاهور انتشار داشته اند ولی بعدها به وسیله نائک شاه از اسلام خارج می شوند. اینان اکنون از سخت ترین دشمنان اسلام و مسلمانانند. [۱]
دهخدا ایشان را «از هندوان و دارای مذهب وشنو شعبه ای از دین بودایی» معرفی کرده که ظاهراً صحیح نمی باشد. [۲]
نام دیگر این فرقه نائک شاهيه می باشد. میر سید عبداللطیف خان شوشتری نام ایشان را سِک (به کسر سین و تشدید کاف) و مؤسس این فرقه را نانَک شاه (به فتح نون دوم) ضبط کرده است. [۳]
پانویس
- ↑ تحفة العالم و ذیل التحفة، میر سید عبداللطیف خان، ص436 / بستان السیاحة، زین العابدین شیروانی، ص116
- ↑ لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، ذیل همین عنوان
- ↑ تحفة العالم و ذیل التحفة، میر سید عبداللطیف خان، ص436