محمد بن جعفر الصادق: تفاوت بین نسخه‌ها

ابوجعفر محمد بن جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب (علیهماالسلام) ملقب به دیباجه از فرزندان [[امام صادق علیه السلام]] بوده است. وی در سال 199 یا 200 هجری قمری در [[مکه]] علیه حکومت [[مأمون عباسی]] قیام کرده و در این امر جمعی از [[زیدیه (از فرق شیعه)|زیدیه]] او را همراهی می کنند. اما قیام وی شکست خورده و وی دستگیر شده و به نزد مأمون برده می شود. مأمون وی را اکرام کرده و مورد احترام بسیار قرار می دهد. پس از مرگ نیز، هم او بر جنازه وی نماز می گذارد. در برخی منابع از احترام گذاردن [[امام رضا]] (علیه السلام) به وی و در برخی نیز از مذمت حضرت از وی سخن گفته شده است. اما آن چه مسلم است احترام حضرت، نسبت به او در ایام حضور وی در [[خراسان]] است. محمد بن جعفر در حالی که حدود 70 سال داشت در سال 203 هجری قمری در [[گرگان]] وفات یافت. [[شیخ مفید]] وی را سخی و شجاع دانسته است، اکثر منابع در مورد او گفته اند یک روز روزه می گرفت و یک روز افطار می نمود. <ref> [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج8، ص426 / [[معجم رجال الحدیث]]، [[آیت الله خویی]]، ج15، ص161</ref>