سلمانیه (از صوفیه): تفاوت بین نسخه‌ها
جز («سلمانیه (از صوفیه)» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری]) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | از [[صوفیه]]. | + | از [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]]. |
| − | محوعلی شاه در [[از خاک تا خاکسار]]، فرقه [[خاکسار]] را | + | [[محوعلی شاه]] در [[از خاک تا خاکسار]]، فرقه [[خاکسار]] را [[سلمانی ابوترابی جلالی]] معرفی می کند و آن ها را منسوب به [[سلمان فارسی]] می داند. وی هم چنین می نویسد: «در سلسله های [[جلالی خاکسار]]، سلمان فارسی را [[محمود پاتیلی]] می گویند». |
وی علت این نام گذاری را در آن می داند که: «روزی مقداد خدمت سلمان بود، او دو قطعه سنگ به زیر یک پاتیل گذاشته و آب درون آن می جوشد... و از [[امام باقر]] علیه السلام [روایت است] که فرمودند ابوذر خدمت سلمان بود. پاتیل غذا واژگون شد، او با نگاه، پاتیل را به جای خود بازگرداند. ابوذر متعجب شد، داستان را خدمت [[علی علیه السلام]] گفت، بعد از این که [[علی علیه السلام]] سلمان را دید گفت مردم درک این کارها برایشان مشکل است. » | وی علت این نام گذاری را در آن می داند که: «روزی مقداد خدمت سلمان بود، او دو قطعه سنگ به زیر یک پاتیل گذاشته و آب درون آن می جوشد... و از [[امام باقر]] علیه السلام [روایت است] که فرمودند ابوذر خدمت سلمان بود. پاتیل غذا واژگون شد، او با نگاه، پاتیل را به جای خود بازگرداند. ابوذر متعجب شد، داستان را خدمت [[علی علیه السلام]] گفت، بعد از این که [[علی علیه السلام]] سلمان را دید گفت مردم درک این کارها برایشان مشکل است. » | ||
نسخهٔ ۲۶ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۲۳:۴۲
از صوفیه.
محوعلی شاه در از خاک تا خاکسار، فرقه خاکسار را سلمانی ابوترابی جلالی معرفی می کند و آن ها را منسوب به سلمان فارسی می داند. وی هم چنین می نویسد: «در سلسله های جلالی خاکسار، سلمان فارسی را محمود پاتیلی می گویند».
وی علت این نام گذاری را در آن می داند که: «روزی مقداد خدمت سلمان بود، او دو قطعه سنگ به زیر یک پاتیل گذاشته و آب درون آن می جوشد... و از امام باقر علیه السلام [روایت است] که فرمودند ابوذر خدمت سلمان بود. پاتیل غذا واژگون شد، او با نگاه، پاتیل را به جای خود بازگرداند. ابوذر متعجب شد، داستان را خدمت علی علیه السلام گفت، بعد از این که علی علیه السلام سلمان را دید گفت مردم درک این کارها برایشان مشکل است. »
این کتاب همچنین علت دیگر این نام گذاری را چنین بر می شمارد: «چون بزرگان این سلسله بیشتر در هند و پاکستان بوده اند و در زبان آن ها «پاتیل» به معنی مرد بزرگ است». [۱]
پانویس
- ↑ از خاک تا خاکسار، محوعلی شاه، ص127
