المهدی سودانی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «محمد احمد بن عبدالله سودانی معروف به المهدی سودانی و ثاثر از شخصیت های مؤث...» ایجاد کرد)
 
 
(۲ نسخه‌های متوسط توسط ۲ کاربران نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
محمد احمد بن عبدالله سودانی معروف به [[المهدی سودانی]] و ثاثر از شخصیت های مؤثر قرن اخیر در شمال [[آفریقا]] است. وی که از خانواده ای است که نسبشان به [[امام حسین]] علیه السلام می رسیده، در سال 1259هجری قمری به دنیا آمده است. پدرش از فقهای [[سودان]] بوده و در دوران کودکی مهدی، فوت نموده است. مهدی همراه با عمویش مدتی تجارت دریایی داشته و سپس به [[خارطوم]] رفته، به فراگیری فقه و تفسیر می پردازد. [[المهدی سودانی]] مدت 15 سال در جزیره ای واقع در رود نیل مشغول عبادت و تدریس می شود و پس از آن که به شهرت می رسد، با هوادارانش بیعت کرده و در سال 1298هجری قمری با لقب مهدی منتظر برای تطهیر جامعه از مفاسد حکام قیام می کند. وی که به واسطه وصلت با قبیله بقّاره از پشتیبانی اعراب برخوردار شده بود، در مقابل لشکریان حاکم وقت [[سودان]] رؤوف پاشا مصری ـ و پس از چندی لشکریان [[مصر]] به پیروزی دست یافته و در سال 1300هجری قمری شهر [[ابیض]] را به تصرف خویش درمی آورد. در سال 1302هجری قمری، پیروان مهدی، بر کل [[سودان]] مسلط می شوند. وی را دارای بیان قوی و باهوش توصیف کرده اند. [[المهدی سودانی]] در سال 1302هجری قمری فوت کرده و عبدالله تعایشی را به عنوان خلیفه خویش تعیین می نماید. تأثیر جریان [[المهدی سودانی]] بر اوضاع سیاسی [[سودان]] و شمال [[آفریقا]] و حتی در میان سیاهان [[آمریکا]] بسیار زیاد می باشد. <ref> [[الاعلام قاموس التراجم]]، [[خیرالدین زرکلی]]، ج6، ص20 / مفتاح باب الابواب، رئیس الحکمای تبریزی، ص82</ref>
+
محمد احمد بن عبدالله سودانی معروف به مهدی سودانی و ثاثر از شخصیت های مؤثر قرن اخیر در شمال [[آفریقا]] است. وی که از خانواده ای است که نسبشان به [[امام حسین]] (علیه السلام) می رسیده، در سال 1259هجری قمری به دنیا آمده است. پدرش از فقهای [[سودان]] بوده و در دوران کودکی مهدی، فوت نموده است. مهدی همراه با عمویش مدتی تجارت دریایی داشته و سپس به [[خارطوم]] رفته، به فراگیری فقه و تفسیر می پردازد. مهدی سودانی مدت 15 سال در جزیره ای واقع در رود نیل مشغول عبادت و تدریس می شود و پس از آن که به شهرت می رسد، با هوادارانش بیعت کرده و در سال 1298هجری قمری با لقب مهدی منتظر برای تطهیر جامعه از مفاسد حکام قیام می کند. وی که به واسطه وصلت با قبیله بقّاره از پشتیبانی اعراب برخوردار شده بود، در مقابل لشکریان حاکم وقت سودان [[رؤوف پاشا]] مصری ـ و پس از چندی لشکریان [[مصر]] به پیروزی دست یافته و در سال 1300هجری قمری شهر [[ابیض]] را به تصرف خویش درمی آورد. در سال 1302هجری قمری، پیروان مهدی، بر کل سودان مسلط می شوند. وی را دارای بیان قوی و باهوش توصیف کرده اند. مهدی سودانی]] در سال 1302هجری قمری فوت کرده و [[عبدالله تعایشی]] را به عنوان خلیفه خویش تعیین می نماید. تأثیر جریان مهدی سودانی بر اوضاع سیاسی سودان و شمال آفریقا و حتی در میان سیاهان [[آمریکا]] بسیار زیاد می باشد. <ref> [[الاعلام قاموس التراجم]]، [[خیرالدین زرکلی]]، ج6، ص20 / [[مفتاح باب الابواب]]، [[رئیس الحکمای تبریزی]]، ص82</ref>
  
  
 
==پانويس==
 
==پانويس==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۳:۵۷

محمد احمد بن عبدالله سودانی معروف به مهدی سودانی و ثاثر از شخصیت های مؤثر قرن اخیر در شمال آفریقا است. وی که از خانواده ای است که نسبشان به امام حسین (علیه السلام) می رسیده، در سال 1259هجری قمری به دنیا آمده است. پدرش از فقهای سودان بوده و در دوران کودکی مهدی، فوت نموده است. مهدی همراه با عمویش مدتی تجارت دریایی داشته و سپس به خارطوم رفته، به فراگیری فقه و تفسیر می پردازد. مهدی سودانی مدت 15 سال در جزیره ای واقع در رود نیل مشغول عبادت و تدریس می شود و پس از آن که به شهرت می رسد، با هوادارانش بیعت کرده و در سال 1298هجری قمری با لقب مهدی منتظر برای تطهیر جامعه از مفاسد حکام قیام می کند. وی که به واسطه وصلت با قبیله بقّاره از پشتیبانی اعراب برخوردار شده بود، در مقابل لشکریان حاکم وقت سودان رؤوف پاشا مصری ـ و پس از چندی لشکریان مصر به پیروزی دست یافته و در سال 1300هجری قمری شهر ابیض را به تصرف خویش درمی آورد. در سال 1302هجری قمری، پیروان مهدی، بر کل سودان مسلط می شوند. وی را دارای بیان قوی و باهوش توصیف کرده اند. مهدی سودانی]] در سال 1302هجری قمری فوت کرده و عبدالله تعایشی را به عنوان خلیفه خویش تعیین می نماید. تأثیر جریان مهدی سودانی بر اوضاع سیاسی سودان و شمال آفریقا و حتی در میان سیاهان آمریکا بسیار زیاد می باشد. [۱]


پانويس

  1. الاعلام قاموس التراجم، خیرالدین زرکلی، ج6، ص20 / مفتاح باب الابواب، رئیس الحکمای تبریزی، ص82