|
|
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{coord|۲۹|۲۲|N|۴۷|۵۸|E|type:country|display=title}}
| |
| − | {{جعبه اطلاعات کشور|
| |
| − | نام اصلی = دولة الکویت |
| |
| − | نام فارسی رسمی = دولت کویت |
| |
| − | نام عادی = کویت |
| |
| − | تصویر پرچم = Flag of Kuwait.svg |
| |
| − | تصویر نشان ملی =Coat_of_arms_of_Kuwait.svg |
| |
| − | شعار ملی = |
| |
| − | سرود ملی = سرود ملي كويت |
| |
| − | نقشه = Map of Kuwait.svg|thumb|200px |
| |
| − | پایتخت = [[کویت (شهر)|کویت]] |latd=۲۹|latm=۲۲|latNS=N|longd=۴۷|longm=۵۸|longEW=E|
| |
| − | بزرگترین شهر = [[کویت (شهر)|کویت]] |
| |
| − | زبان رسمی = [[زبان عربی]] |
| |
| − | نوع حکومت = [[امیرنشین]] |
| |
| − | نوع حاکمان ={{•}} [[امیر]]{{سخ}}{{•}} [[ولیعهد]]{{سخ}}{{•}} [[نخست وزیر]] |
| |
| − | نام حاکمان = [[عبدالله صباح عبدالله]]{{سخ}}[[نواف الاحمد الجابر الصباح]]{{سخ}}[[جابر مبارک الحمد الصباح]] |
| |
| − | نحوه تشکیل = استقلال |
| |
| − | موارد منجر به تشکیل = از [[بریتانیای کبیر]] |
| |
| − | تاریخ تشکیل = [[۵ ژوئن]] [[۱۹۶۱ (میلادی)|۱۹۶۱]] |
| |
| − | مساحت = ۱۷،۸۱۸ |
| |
| − | رتبه مساحت = ۱۵۷ام |
| |
| − | درصد آبها = جزئی |
| |
| − | سال براورد جمعیت = [[۲۰۰۵ (میلادی)|۲۰۰۵]] |
| |
| − | جمعیت = ۳٬۳۹۹٬۶۳۷ |
| |
| − | رتبه جمعیت = نامعلوم |
| |
| − | تراکم جمعیت = ۱۱ |
| |
| − | رتبه تراکم جمعیت = ۶۸ام |
| |
| − | سال تولید ناخالص داخلی = |
| |
| − | تولید ناخالص داخلی = |
| |
| − | رتبه تولید ناخالص داخلی = |
| |
| − | سرانه تولید ناخالص داخلی = |
| |
| − | رتبه سرانه تولید ناخالص داخلی = |
| |
| − | سال شاخص توسعه انسانی = |
| |
| − | شاخص توسعه انسانی = |
| |
| − | رتبه شاخص توسعه انسانی = |
| |
| − | وضع شاخص توسعه انسانی = |
| |
| − | واحد پول = دینار کویت |
| |
| − | کد واحد پول = KWD |
| |
| − | منطقه زمانی = AST |
| |
| − | منطقه زمانی تابستانی = DST |
| |
| − | utc = |
| |
| − | dst = |
| |
| − | کد بین‌المللی خودرو = |
| |
| − | دامنه اینترنتی = kw. |
| |
| − | پیش‌شماره تلفنی = ۹۶۵+ |
| |
| − | [http://isk.blogfa.com ایرانیان مقیم کویت]
| |
| − | }}
| |
| | '''کُویت''' کشوری در منطقه [[خاورمیانه]] است. کویت با کشورهای [[عراق]] و [[عربستان سعودی]] دارای مرزهای خاکی و با ایران از طریق [[خلیج فارس]] دارای مرزهای آبی است. [[پایتخت]] آن، شهر [[کویت (شهر)|کویت]] می‌باشد. | | '''کُویت''' کشوری در منطقه [[خاورمیانه]] است. کویت با کشورهای [[عراق]] و [[عربستان سعودی]] دارای مرزهای خاکی و با ایران از طریق [[خلیج فارس]] دارای مرزهای آبی است. [[پایتخت]] آن، شهر [[کویت (شهر)|کویت]] می‌باشد. |
| | | | |
| سطر ۵۱: |
سطر ۴: |
| | تاریخ بنای کویت به شیخ [[برّاک بن غریر]] [[آل حمید|آل‌حمید]]، شیخ قبیلهٔ [[بنی خالد]] و حاکم امارت [[احساء]] می‌رسد که در اواخر سال ۱۱۱۰ هجری قلعه‌ای را با نام کوت برای ذخیرهٔ آذوقه و همچنین انبار کردن اسلحه بنا کرد که بعدها نام کویت از آن گرفته شد و سپس این شهر در عهد شیخ [[سعدون بن محمد آل حمید|سعدون بن محمد]] [[آل حمید|آل‌حمید]] به خاندان [[آل صباح]] بخشیده می‌شود.<ref>سایت رسمی دیوان امیری کویت http://www.da.gov.kw/ara/picsandevents/riseofkuwait.php</ref><ref>[http://www.rovinginsight.org/library/?content=International-insight-article-027&kuwait-beacon-of-humanity Kuwait: a Beacon of Humanity<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref><ref>[http://www.northernstarkuwait.com/info1.html Kuwait Information<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref><ref>[http://embassyofkuwait.ca/Kwt/history/Rulers_of_Kuwait.htm History of Kuwait:: Rulers of Kuwait<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref><ref>سایت رسمی دیوان امیری کویت http://www.da.gov.kw/ara/picsandevents/riseofkuwait.php</ref><ref>[http://books.google.com/books?id=icj1SiWf6YUC&pg=PA6&dq=BARRAK%2BKUWAIT&hl=en&ei=33JcTq6RHcmw8gP8u5DGAw&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=8&ved=0CEwQ6AEwBw#v=onepage&q=BARRAK&f=false کتاب The reign of Mubarak al-Sabah ص ۶]</ref> | | تاریخ بنای کویت به شیخ [[برّاک بن غریر]] [[آل حمید|آل‌حمید]]، شیخ قبیلهٔ [[بنی خالد]] و حاکم امارت [[احساء]] می‌رسد که در اواخر سال ۱۱۱۰ هجری قلعه‌ای را با نام کوت برای ذخیرهٔ آذوقه و همچنین انبار کردن اسلحه بنا کرد که بعدها نام کویت از آن گرفته شد و سپس این شهر در عهد شیخ [[سعدون بن محمد آل حمید|سعدون بن محمد]] [[آل حمید|آل‌حمید]] به خاندان [[آل صباح]] بخشیده می‌شود.<ref>سایت رسمی دیوان امیری کویت http://www.da.gov.kw/ara/picsandevents/riseofkuwait.php</ref><ref>[http://www.rovinginsight.org/library/?content=International-insight-article-027&kuwait-beacon-of-humanity Kuwait: a Beacon of Humanity<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref><ref>[http://www.northernstarkuwait.com/info1.html Kuwait Information<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref><ref>[http://embassyofkuwait.ca/Kwt/history/Rulers_of_Kuwait.htm History of Kuwait:: Rulers of Kuwait<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref><ref>سایت رسمی دیوان امیری کویت http://www.da.gov.kw/ara/picsandevents/riseofkuwait.php</ref><ref>[http://books.google.com/books?id=icj1SiWf6YUC&pg=PA6&dq=BARRAK%2BKUWAIT&hl=en&ei=33JcTq6RHcmw8gP8u5DGAw&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=8&ved=0CEwQ6AEwBw#v=onepage&q=BARRAK&f=false کتاب The reign of Mubarak al-Sabah ص ۶]</ref> |
| | بازرگانی کویت در قدیم بیشتر بدست ایرانیان به ویژه مردم فارس و خوزستان انجام می‌شد. در آغاز رشد شهر، چند صد خانوار [[بهبهان|بهبهانی]] نیز از هر صنف در این بندر ساکن شدند.<ref>سلطانی، سلطان‌علی، بیست و هشت گفتار در باب فرهنگ و مردم ایران، تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۱خ. ، ص۱۶۳-۱۶۴.</ref> | | بازرگانی کویت در قدیم بیشتر بدست ایرانیان به ویژه مردم فارس و خوزستان انجام می‌شد. در آغاز رشد شهر، چند صد خانوار [[بهبهان|بهبهانی]] نیز از هر صنف در این بندر ساکن شدند.<ref>سلطانی، سلطان‌علی، بیست و هشت گفتار در باب فرهنگ و مردم ایران، تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۱خ. ، ص۱۶۳-۱۶۴.</ref> |
| − |
| |
| − | == اطلاعات جغرافیایی ==
| |
| − | موقعیت جغرافیایی: ۲۹ ۳۰ شمالی و ۴۵ ۴۵ شرقی
| |
| − |
| |
| − | مساحت: ۱۷،۸۱۸ کیلومتر مربع
| |
| − |
| |
| − | خط ساحلی: ۴۶۲ کیلومتر
| |
| − |
| |
| − | ارتفاع: کمینه - ۰ متر (همسطح با خلیج فارس)
| |
| − | | بیشینه - ۳۰۶ متر (منطقه‌ای صحرایی).
| |
| − |
| |
| − | منابع طبیعی: نفت، ماهی و میگو، گاز طبیعی.
| |
| − |
| |
| − | آّب و هوا: تابستان بسیار گرم و زمستان نسبتاً سرد، اختلاف بسیار زیاد درجه حرارت شب و روز.
| |
| − |
| |
| − | == اطلاعات جمعیتی ==
| |
| − | جمعیت: ۳٬۳۹۹٬۶۳۷ (غیر کویتی)
| |
| − |
| |
| − | ضریب افزایش جمعیت: ۳٫۳۶٪
| |
| − |
| |
| − | جنس: ۱٫۵۲ مرد به ازای هر یک زن.
| |
| − |
| |
| − | ملیت: ۴۳٪ کویتی، ۳۱٪ دیگر عربها، ۱۱٪ کرد، ۸٪ جنوب آسیایی، ۴٪ ایرانی، و ۳ درصد از دیگر ملیتها.
| |
| − |
| |
| − | مذهب: ۸۵٪ مسلمان (۷۰٪ سنی و ۳۰٪ شیعی)، ۱۵٪ دیگر ادیان (مسیحی، هندو، و...)
| |
| − | [[پرونده:LiberationTower.jpg|بندانگشتی|چپ|280 px|برج آزادی در کویت]]
| |
| − |
| |
| − | زبان: ۱- عربی (زبان رسمی) ۲- انگلیسی (زبان بازرگانی)
| |
| − |
| |
| − | == حکومت ==
| |
| − | نام قراردادی طولانی: دولت کویت (دولة الکویت - state of Kuwayt)
| |
| − |
| |
| − | نام قراردادی کوتاه: کویت (الکویت - al Kuwait)
| |
| − |
| |
| − | نوع حکومت: شیخ نشین (پادشاهی مشروطه)
| |
| − |
| |
| − | مرکز (پایتخت): [[کویت (شهر)|کویت]]
| |
| − |
| |
| − | [[پرونده:USAF F-16A F-15C F-15E Desert Storm edit2.jpg|بندانگشتی|280px|دو فروند جنگنده [[اف-۱۶ فایتینگ فالکن]] و سه فروند جنگنده [[اف-۱۵ ایگل]] متعلق به [[نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا|نیروی هوایی آمریکا]] در حال پرواز بر فراز چاههای نفت به آتش کشیده‌شده کویت در جریان [[جنگ خلیج فارس]] در سال [[۱۹۹۱ (میلادی)|۱۹۹۱]] میلادی. خاموش‌کردن کامل حدود ۸۰۰ حلقه چاه نفت به آتش کشیده‌شده کویت، تا ۸ ماه پس از پایان جنگ به طول انجامید، اما اثرات [[زیست‌بوم|زیست‌محیطی]] آن تا سال‌ها گریبان‌گیر آن کشور بود.]]
| |
| − |
| |
| − | == تقسیمات کشوری ==
| |
| − |
| |
| − | کشور کویت به شش استان به نامهای زیر بخش شده‌است:
| |
| − | * [[استان احمدی|احمدی]] (الفحیحیل)
| |
| − | * [[استان فروانیه|الفروانیه]]
| |
| − | * [[استان جهرا|الجهراء]]
| |
| − | * [[استان عاصمه|العاصمه]] (الکویت)
| |
| − | * [[استان حولی|حولی]] (السالمیه)
| |
| − | * [[استان مبارک‌الکبیر]]
| |
| − |
| |
| − | == جزیره‌های کویت ==
| |
| − | جزیره‌های جزء استان جهراء:
| |
| − | * [[بوبیان]]
| |
| − | * [[وربه]]
| |
| − |
| |
| − | جزیره‌های جزء استان عاصمه (پایتخت):
| |
| − | * [[فیلکه]]
| |
| − | * [[کبر]]
| |
| − | * [[عوهه]]
| |
| − | * [[ام‌المرادم]]
| |
| − | * [[مسکان]]
| |
| − | * [[قاروه]]
| |
| − | * [[ام‌النمل]]
| |
| − |
| |
| − | [[پرونده:Kuweit-towers.JPG|200px|چپ|انگشتدان|[[برج‌های کویت]]]]
| |
| − |
| |
| − | == جاذبه‌های گردشگری ==
| |
| − | * [[برج‌های کویت]]
| |
| − | * برج آزادی
| |
| − | * کلوپ‌های دریا
| |
| − | * موزه دانش و تاریخ طبیعی
| |
| − | * خانه ال بدر
| |
| − | * یادگار آزادی
| |
| − | * پارک شهرداری<ref>[http://www.pptourism.com/world/Kuwait.htm راهنمای سفر به کویت]</ref>
| |
| − |
| |
| − | == ویژگیهای مهم اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کویت ==
| |
| − | امیرنشین کویت با مساحت ۸۱۸/۱۷ کیلومترمربع و جمعیت حدوداً دو میلیون نفر در شمال شبه جزیره عربستان و شمال غربی خلیج فارس بین ۸ و ۳۰ درجه عرض جغرافیایی و ۴۶و۴۸ درجه طول شرقی قرار گرفته و از شمال به عراق، از جنوب به عربستان سعودی و از شرق به خلیج فارس محدود می‌باشد. کویت سرزمینی است مسطح و بیابانی که سطح آن پوشیده از ماسه‌است و عوارض طبیعی چون کوهها و رودها در آن وجود ندارد. از آنجا که فعالیتهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و غیره پیرامون شهر (کویت) می‌چرخد، از نظر مساحت و جمعیت می‌توان مفهوم دولت - شهر را بر کویت اطلاق کرد.
| |
| − | این کشور در کرانه‌های خلیج فارس دارای جزایر متعددی است که مهمترین و بزرگترین آنها عبارتند از: بوبیان، فیلکه، وریه، مسکان، عوهه، ام‌النمل، قاروره، ام‌المرادم و کبر. کویت به لحاظ وضعیت جغرافیایی همواره مرکز مهمی برای کشتیرانی و فعالیتهای دریایی بوده‌است.
| |
| − |
| |
| − | === بنادر مهم کویت عبارتند از ===
| |
| − | الف) بندر الاحمدی: بندر الاحمدی بزرگترین بندر نفتی کویت است که دارای چهار لنگرگاه است. اسکله شمالی بندر الاحمدی می‌تواند هم برای صادرات نفت خام و هم محصولات پالایش شده مورد استفاده قرار گیرد.
| |
| − | ب) بندر شعیبه: دومین بندر بزرگ کویت، شعیبه‌است. دارای لنگرگاههای ویژه کالاهای تجاری، کانتینر و لنگرگاه مخصوص محصولات نفتی است که توسط شرکت ملی نفت کویت اداره می‌گردد.
| |
| − | ج) بندر شویخ: این بندر قدیمی ترین بندر تجاری کویت است که می‌تواند کشتیهای مختلف با آبخور ۵/۷ متر را در هر زمان و با آبخور ۵/۹ متر را فقط در وضعیت حداکثر مد آب بپذیرد.
| |
| − | د) بندر الزور: بندر الزور (میناء المسعود) چهارمین بندر نفتی کویت است که صادرات نفت [[منطقه بیطرف عراق–عربستان|منطقه بیطرف]] یا مقسومه را انجام می‌دهد.
| |
| − | ح) بندر دوحه: بندری کوچک است که در سال ۱۹۸۱ برای قایقها و لنجهای باری ساحلی که بین کشورهای منطقه خلیج فارس کالاهای سبک جابجا می‌نمودند، ساخته شد. عمق آب در آن به ۳/۴ متر می‌رسد.
| |
| − | ج) بندر عبدالله: بندر عبدالله در سال ۱۹۵۴ جهت صادرات محصولات نفتی پالایشگاه میناء عبدالله بنا شد که دارای دو اسکله در عمق دو مایلی ساحل است.
| |
| − |
| |
| − | == جمعیت ==
| |
| − | طبق آخرین سرشماری بعمل آمده در ژوئیه ۲۰۰۱ جمعیت کویت در مجموع ۲،۲۵۴،۹۵۴ نفر بوده‌است. از این شمار ۷۷۰۱۸۰ نفر یعنی۳۹ درصد کویتی و ۱۲۲۰۹۳۵ نفر معادل ۶۳ درصد غیر کویتی و افراد فاقد تابعیت (بدون) می‌باشند. در مورد مناطق مسکونی، در حقیقت ۵ منطقه بیشتر در کویت وجود ندارد و بهمین دلیل در تقسیمات کشوری نیز پنج منطقه بنامهای العاصمه (پایتخت)، حولی، الاحمدی، الجهراء و الفروانیه بنام ۵ استان نامگذاری شده‌است. بیشترین جمعیت مربوط به استان حولی و کمترین جمعیت در استان الجهراء مقیم می‌باشند. جمعیت غیرکویتی‌ها مقیم این کشور نیز بیشتر در استان (حولی) ساکن می‌باشند.
| |
| − | مردم کویت از نژادسفید و از تیره آریایی و سامی بوده و در میان آنها سایر نژادهای عرب مانند عدنانی‌ها (نخستین گروه مهاجر از نجد به این سرزمین در جمع قبیلة عنره بوده‌اند) و قحطانی‌ها نیز یافت می‌شود.
| |
| − |
| |
| − | == خط و زبان ==
| |
| − | خط وزبان رسمی در کویت عربی است. علاوه بر این زبان انگلیسی به دلیل سابقة حضور انگلیسی‌ها در این کشور و همچنین حضور آمریکا در حال حاضر به عنوان زبان دوم از اهمیت ویژه ا ی برخوردار می‌باشد
| |
| − |
| |
| − | == دین رسمی ==
| |
| − | در سرزمین کویت اسلام دین رایج و رسمی بوده و تقریباً همة مردم این کشور مسلمانند و به استثنای ۳۰ درصد جمعیت شیعه، بقیه پیرو مذهب تسنن می‌باشند که اکثراً مالکی می‌باشند. علاوه بر این حدود ۴ درصد مسیحی، از پیروان سایر ادیان نیز شمار اندکی در کویت زندگی می‌کنند.
| |
| − | در نص ماده دوم قانون اساسی کویت آمده‌است: دین رسمی کشور اسلام است، و شریعت اسلامی منبع اصلی برای قانونگذاری است. بطور کلی حکومت کویت سعی در اجرای احکام اسلامی دارد و شئونات اسلامی در کویت بیش از دیگر کشورهای منطقه رعایت می‌شود و علاوه بر فعالیتهای دولتی، مراکز اسلامی مردمی نیز در این کشور فعال می‌باشند.
| |
| − |
| |
| − | == رسانه‌های عمومی ==
| |
| − | ۱-(الرأی العام): این روزنامه به زبان عربی و در ۱۶ صفحه چاپ می‌شود. الرأی العام تا حدود زیادی منعکس کننده نظرات دولت کویت است و در افکار عمومی نسبتاً تأثیر دارد.
| |
| − | ۲- (السیاسه): تیراژ آن ۷۰۰۰۰ هزار نسخه و دارای دفاتر نمایندگی دائمی در امان (اردن)، ریاض و قاهره‌است و نسخه‌های آن به اغلب کشورهای عربی ارسال می‌گردد.
| |
| − | ۳- (الانباء): این روزنامه با تیراژی در حدود ۶۵ هزار نسخه در روز به زبان عربی چاپ و منتشر می‌شود و تا حدودی منعکس کننده نظرات مقامات رسمی کویت بوده و نفوذ دولت در آن زیاد است و نسبتاً در افکار عمومی تأثیر دارد.
| |
| − | ۴- (الوطن) روزنامه الوطن با تیراژ ۶۵ تا ۷۵ هزار نسخه به زبان عربی منتشر می‌شود. این نشریه نسبت به دیگر روزنامه‌ها از استقلال نسبی برخوردار است و نزد افکار عمومی بویژه دانشجویان و روشنفکران مورد توجه‌است.
| |
| − | ۵- (القبس): این روزنامه با تیراژی حدود ۷۰۰۰۰ نسخه از سوی مؤسسه مطبوعاتی القبس به زبان عربی منتشر می‌شود. علاوه براغلب کشورهای عربی در برخی کشورهای اروپایی نیز توزیع می‌گردد. از روزنامه‌های خبرساز کویت بوده و بخاطر تماس با مدیران ادارات و ارگانهای دولتی اخبار محلی را منتشر می‌کند و از نفوذ خوبی در افکار عمومی برخوردار است.
| |
| − | رادیوکویت از سال ۱۹۵۱ فعالیت خود را آغاز نمود و قبل از اشغال این کشور از سوی رژیم عراق، با چهار فرستنده برنامه‌های خود را به زبانهای عربی، انگلیسی، فرانسه و فارسی پخش می‌کرد.
| |
| − | در کویت فرستنده رادیویی با تلویزیون خصوصی وجود ندارد و این رسانه گروهی در کنترل کامل دولت است. تلویزیون کویت در حال حاضر با ۴ کانال فعالیت می‌کند. یک کانال به زبان عربی، کانال دوم به زبان انگلیسی و کانال سوم و چهارم مختص پخش گزارشهای ورزشی و فیلمهای سینمایی است
| |
| − |
| |
| − | == اوضاع اقتصادی ==
| |
| − | جنگ دوم خلیج فارس و اشغال کویت در سال ۱۹۹۰ ضربه مهلکی را بر اقتصاد کویت وارد ساخت و بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار از ذخایر خارجی و سرمایه گذاریهای این کشور را برباد داد. مجموع خسارات وارده به کویت در نتیجه اشغال آن از سوی عراق بیش از ۴۴/۱۰۹ میلیارد دلار برآورد شده‌است. پس از جنگ خلیج فارس نیز ساختار اقتصاد کویت تغییری نیافت. تولید ناخالص داخلی کشور پس از یک افول ناشی از اشغال تا سال ۱۹۹۳ روبه افزایش نهاد.
| |
| − | کویت اقتصادی کوچک و محدود، ولی باز دارد که به شدت به صدور نفت خام وابسته‌است. فروش نفت خام ۹۰ درصد تولید ناخالص داخلی و ۷۵ درصد بودجه دولت را شامل می‌شود. بحران جهانی نفت در اواخر سال ۱۹۹۸ و اوایل سال ۱۹۹۹ موجب شد تا بودجه این کشور از ۵/۵ میلیارد دلار به ۳ میلیارد دلارکاهش یابد وهمین امر مشکلات گسترده‌ای را برای اقتصاد کویت فراهم آورد.
| |
| − | البته حجم زیاد ی از مشکلات اقتصادی کویت در ۱۰ سال گذشته مربوط به اثار تخریبی حمله عراق به تاسیسات نفتی این کشور در سال ۱۹۹۰ است. تامین بودجه بازسازی شهرها و واحدهای اقتصادی از یکسو و هزینه اعزام نیروهای نظامی آمریکا برای دفاع از کویت در مقابل تهدیدات جاه طلبانه عراق موجب شده‌است که دولت کویت در سالهای اخیر به فکر جذب سرمایه‌های خارجی در کشور باشد.
| |
| − | کویت با توجه به جمعیت کم و تولید ناخالص ملی نسبتاً بالا، از درآمد سرانه خوبی برخوردار است. متوسط درآمد سرانه مردم کویت که در سال ۱۹۹۹ حدود ۱۲ هزار و ۵۰۰ دلار بود، در سال ۲۰۰۰ به حدود ۱۴ هزار دلار رسید. در این کشور کمتر کسی زیر خط فقر زندگی می‌کند و اغلب خانواده‌ها از زندگی نسبتاً مرفهی برخوردارند. تمایل به تجملات و تشریفات که به صورت یک خرده فرهنگ در خانواده‌های کویتی نمود یافته‌است، برگرفته از همین رفاه نسبی اجتماعی است.
| |
| − | نرخ تورم اقتصادی در کویت کمتر از ۲ درصد برآورد می‌شود که نرخ معقولی است (این نرخ در سال ۱۹۹۷ حدود ۷/۸٪ درصد بود). کویت یک میلیون نفر نیروی کار دارد که اغلب آنها مهاجران کشورهای اطراف هستند.۵۰ درصداز نیروی کار کویت در بخشهای دولتی و خدمات اجتماعی،۴۰ درصد در بخش خدمات و ۱۰ درصد در بخش صنعت و کشاورزی شاغلند.
| |
| − | کویت خریدار خوبی برای مواد غذایی، مصالح ساختمانی، سبزیجات و پوشاک کشورهای اطراف است. واحد رسمی پول کویت دینار است که خود به یکهزار فلس تقسیم می‌شود. هر دلار امریکا در حال حاضربا ۰٫۲۸۰۷۳دینار کویت برابری می‌کند(۱۸ دسامبر ۲۰۱۱) شهر کویت به لحاظ هزینه‌های بالای زندگی در آن، یکی از ۲۰ شهر گران جهان است
| |
| − | پس از سال ۱۹۹۱ مشکلات اقتصادی پیشین کویت با پیامدهای زیانبار و سنگین جنگ دوم خلیج فارس گره خورد و نیاز مبرم به تحول در ساختار اقتصادی این کشور گردید. دولت کویت برای پیمودن این راه و حل مشکلات بنیادی اقتصادی خود از مشورتهای بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول کمک گرفت. درسال ۱۹۹۳ هیئتهای کارشناسی این دو سازمان از کویت بازدید کردند و اجرای یک برنامة اصلاحات اقتصادی را توصیه نمودند که محورهای عمده آن عبارت است از:
| |
| − | ۱- خصوصی سازی
| |
| − | ۲- حذف یارانه‌ها (سوبسید) و خدمات رایگان، افزایش مالیاتها
| |
| − | کویت در کشورهای اروپایی و آمریکایی و آسیایی به صورت مستقیم و غیرمستقیم سرمایه‌گذاری کرده‌است. عمده ترین این سرمایه گذاریها در هفت کشور صنعتی دنیا می‌باشد.
| |
| − | تراز پرداخت‌های تجاری کویت در سالهای ۱۹۹۷ و ۱۹۹۸ به ترتیب۱/۷ میلیارد دلار و ۶۴۱ میلیون دلار بود. همچنین، تراز حساب جاری این کشور در سالهای فوق به ترتیب به ۹/۷ میلیارد و۹/۲ میلیارد دلار رسید. نفت خام، مواد پتروشیمی، فراورده‌های غذایی، فلزات ساختمانی و نمک، عمده محصولات صنعتی ومعدنی کویت را تشکیل می‌دهند.
| |
| − | کویت همچنین توان تولید ۲۷ میلیارد کیلو وات ساعت انرژی الکتریکی دارد که تماماً توسط نیروگاه‌های حرارتی تامین می‌شود و به مصرف واحدهای داخلی می‌رسد. کویت کشاورزی چندان مطرحی ندارد و فعالیتهای شیلاتی آن محدود به صید ماهی و میگو می‌شود. حجم صادرات سالانه این کشور به ۵/۱۳ میلیارد دلارو میزان واردات آن به ۱/۸ میلیارد دلار می‌رسدآمریکا، ژاپن، کره جنوبی، هند، سنگاپور، انگلیس، آلمان وایتالیا بزرگترین شرکای تجاری کویت هستند.
| |
| − |
| |
| − | == بخشهای مختلف اقتصادی ==
| |
| − | === نفت ===
| |
| − | کویت با وجود وسعت کم یکی از بزرگترین کشورهای تولیدکننده نفت جهان است. عایدات نفتی مهمترین مؤلفه درآمدهای دولت کویت بشمار می‌رود. ذخایر نفتی این کشور ۷۰ میلیارد بشکه تخمین زده می‌شود که بیش از سه برابر ذخایر نفتی ایالات متحده آمریکا و ۱۰ درصد از کل ذخایر نفتی جهان است.
| |
| − | تولید نفت کویت طی سال ۱۹۹۴ در سطح ۲ میلیون بشکه در روز (شامل نفت استخراج شده از منطقه بی طرف) قرار داشت. در خرداد ماه ۱۳۷۳ با بازسازی و راه‌اندازی کامل سومین واحد تقطیر پالایشگاه الاحمدی توان پالایش نفت کویت به ۸۰۰ هزار بشکه در روز رسید که از این مقدار حدود ۱۲۰ هزار بشکه به مصرف داخلی و روزانه ۷۰۰ هزار بشکه آن صادر شد.
| |
| − | میزان تولید ناخالص داخلی کویت در سال ۱۹۹۹ به خاطر کاهش قیمت جهانی نفت به مرز ۸/۲۵ میلیارد دلار رسیده بود، در سال ۲۰۰۰ با روند افزایش نرخ نفت در بازارهای بین‌المللی به بیش از ۲۹ میلیارد دلار رسید. از سوی دیگر، نرخ رشد تولید ناخالص داخلی کویت هم اکنون بین ۵/۲ تا ۳ درصد برآورد می‌شود (این نرخ درسال ۱۹۹۹حدود ۱/۱ درصد بود)
| |
| − | طی سالهای گذشته با بهره‌برداری از سه حلقه چاه جدید در منطقه مرزی (الرتقه) جمع چاههای در دست بهره‌برداری در این منطقه را به ۱۱ حلقه رساند. چاههای منطقه (الرتقه) مورد ادعای دولت عراق است و به موجب علامت گذاری جدید مرزی در طرف کویت واقع شده‌است.
| |
| − | اجلاس وزرای نفت کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) در ژانویه ۲۰۰۱ سقف تولید نفت کویت را درحد ۲ میلیون و ۲۱ هزار بشکه در روز تعین کرد.
| |
| − |
| |
| − | === گاز ===
| |
| − | همپای رشد صنعت نفت در کویت، این کشور اقداماتی را نیز برای استخراج و بهره‌برداری از منابع گاز طبیعی (بوتان، پروپان، نپتان) آغاز کرد. منابع گاز در اطراف بندر الاحمدی و شعیبه ذخیره و سپس توسط سوپر تانکرهای ویژه حمل گاز به کشورهای مصرف کننده از جمله ژاپن و سایر کشورهای غربی صادر می‌گردد. تولید و استخراج گاز در کویت روند رو به رشدی را نشان می‌دهد هر چند که در آن نوساناتی نیز دیده می‌شود.
| |
| − |
| |
| − | === کشاورزی ===
| |
| − | کویت با قرارگرفتن در عرض جغرافیایی ۳۰ درجه شمالی و در حاشیه بیابانهای خشک و سوزان شبه جزیره عربستان یک کشور با آب و هوای خشک بیابانی و فاقد هرگونه آب جاری است. فقدان آبهای سطحی مناسب برای کشت، نامساعد بودن و هوای گرم و بیابانی کویت را از لحاظ کشاورزی سرزمین بسیار فقیری ساخته‌است. زمینهای قابل کشت کویت تنها مساحتی حدود ۱/۱٪ از خاک این کشور یعنی کمتر از ۲۰۰ کیلومترمربع و مراتع آن نیز فصلی است. به همین دلیل بخش کشاورزی و دامداری در کویت کم اهمیت و ناچیز است. کشاورزی در واقع اساس و پایه معیشتی مردم کویت نیست و ساختار اقتصادی این کشور به آن وابستگی ندارد.
| |
| − | هرچند کویت بخاطر نداشتن آب جاری وخاک مناسب کشاورزی یک کشور کشاورزی محسوب نمی‌شود، ولی از سال ۱۹۵۳ کشاورزی در کویت مورد توجه قرار گرفت. در دهه ۱۹۷۰ با اوج گیری درآمد نفت کویت و اختصاص مبالغ بیشتر برای یارانه بخش کشاورزی، چند شرکت کشاورزی در کویت بوجود آمدند که با استفاده از منابع آب زیرزمینی و اصلاح خاک کشتزارهای نسبتاً بزرگی را در مناطق الصلیبیه، الوفره و العبدلی ایجاد نمودند.
| |
| − | کل مساحت کویت ۱۷۸۱۸ کیلومتر مربع است و همانطور که گفته شد کمتر از ۲۰۰ کیلومتر مربع یعنی ۱۲/۱٪ آنرا زمینهای مناسب برای کشاورزی تشکیل می‌دهند. تقریباً ۴۲ کیلومتر مربع از این زمینها بصورت نخلستان یا کشتزار در دست بهره‌برداری است و باقی‌مانده آن به لحاظ نبود آب، لم یزرع باقی‌مانده‌است. کشتزارها و زمینهای قابل کشت کویت پراکنده بوده و سه ناحیه الجهراء، العبدلی و الوفره مهمترین و وسیعترین واحدهای کشاورزی کویت هستند که به عنوان مراکز کشاورزی کویت شهرت یافته‌اند. در این نواحی گندم، جو، چند نوع حبوبات و برخی از انواع سبزی و صیفی جات کشت می‌شود.
| |
| − | علیرغم محدودیتهای کشاورزی در کویت چند قلم از فراورده‌های کشاورزی و دامی می‌توانند پاسخگوی نیازمندیهای بازار کویت باشند. بطور مثال در سال ۱۹۸۷، ۴۵٪ از تخم مرغ و ۴۰٪ از گوشت مرغ و ۷٪ از علوفه مصرف داخلی از کشتزارها و باغچه‌های داخلی تأمین شد. در همین سال مقدار فراورده‌های دامی و کشاورزی تولید شده: ۴۴۷ میلیون تخم مرغ، ۳۰ هزار تن گوشت مرغ، ۱۶۵۴ تن گوشت گوسفند و بره و ۲۳۴ تن گوشت گاو و تولید شیر ۵۳ هزار تن بوده‌است. برپایه آمار سال ۱۹۹۳ مجموع فراورده‌های کشاورزی کویت شامل محصولات زمستانی، تابستانی و فراورده‌های گلخانه‌ای، ۱۴۸۶۳۲ تن بوده‌است.
| |
| − | بدلیل نامساعد بودن آب و هوا کاشت و داشت گیاهان گلخانه‌ای و برداشت این نوع محصولات در کویت در مقایسه با کشتزارهای فضای آزاد رونق خوبی دارد. در سال ۱۹۹۳ برداشت فراورده‌های کشاورزی گلخانه‌ای ۳۷۶۶۲ تن بود. فراورده‌هایی مانند گوجه، خیار، فلفل، بامیه، لوبیاسبز، بادمجان، توت فرنگی، پیاز، سبزیجات، کلم، کاهو، ذرت و برخی دیگر از اقلام کشاورزی با این شیوه کشت و برداشت می‌شوند.
| |
| − | هر چند دامداری بخش جدایی ناپذیر از زندگی قبیله‌ای بشمار می‌آید لکن متناسب با فقر پوشش گیاهی و گرایش بیشتر کویتی‌ها به ماهیگیری، نگهداری و پرورش دام و طیور رونق چندانی در کویت نداشته‌است.
| |
| − | برخلاف بخش کشاورزی که پیش از دوران رونق نفتی نقش چندانی در اقتصاد کویت نداشتند، ماهیگیری و بهره‌برداری از منابع دریایی یکی از منابع اصلی درآمد کویتی‌ها در دوره یاد شده بود.
| |
| − | صید ماهی و میگو بصور ت قابل توجهی در کویت رونق دارد و خوراک دریایی برای مصرف داخلی کویت و بعضاًُ صدور به خارج را عرضه می‌نماید. در سال ۱۹۹۴ مجموع ماهی و میگو که صید و به بازار داخلی کویت وارد شد بیش از ۹۹۳۲ تن بود. در کویت چند شرکت در بخش ماهیگیری فعالیت دارند که به صید، انجماد، بسته بندی و فروش (دربازار داخلی یا صادرات) ماهی و میگو می‌پردازند.
| |
| − | سازمان امور کشاورزی و منابع دریایی کویت براساس دو طرح کوتاه مدت پنج ساله و بلند مدت ۲۰ ساله که تا سال ۲۰۰۸ به درازا می‌کشد تلاش دارد بخش کشاورزی را گسترش دهد. در حال حاضر نیز به منظور گسترش کشاورزی سیاستهای تشویقی و تسهیلاتی را اعمال می‌نماید. کمکهای دولتی به بخش کشاورزی شامل موارد متعددی است که از تأمین نیروهای فنی و متخصص تا ارائه بذرهای اصلاح شده، کودهای شیمیایی، پلاستیک سفید (برای گلخانه) با قیمتهای پایین را شامل می‌شود. میانگین کمکهای دولت کویت به بخش کشاورزی نزدیک به ۸۰۰ دینار برای هر کشتزار در سال برآورد شده‌است.
| |
| − | تسهیلات اعتباری ویژه دولت برای بخش کشاورزی اعطای وامهای کشاورزی تا ۲۰ هزار دینار (۶۶ هزار دلار) در اقساط ۱۵ ساله بدون بهره، وامهای بیش از ۲۰ هزار دینار با اقساط ۱۰ ساله و با بهره ۲ درصد را شامل می‌شود.
| |
| − | علاوه بر سازمان امور کشاورزی و منابع دریایی کویت که ارگان دولتی و مسئول این بخش در کویت است سازمانها و اتحادیه‌های دیگری نیز در بخش کشاورزی فعالیت دارند از جمله جمعیت مهندسین کشاورزی کویت، اتحادیه کشاورزان کویت، اتحادیه ماهیگیران و صاحبان کشتیهای کوچک، اتحادیه جمعیتهای تعاونی تولیدکننده فراورده‌های کشاورزی، جمعیت کشاورزی الوفره، جمعیت کشاورزی العبدلی و چند اتحادیه و سازمان غیردولتی دیگر.
| |
| − | مجموع نیروی کار شاغل در بخش کشاورزی و ماهیگیری کویت براساس آمار وزارت برنامه ریزی تا پایان سال ۱۹۹۴، ۹۸۵/۱۵ نفر بود که ۶/۱٪ از مجموع نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.
| |
| − | بخش کشاورزی شامل (پرورش دام و طیور) و ماهیگیری سهم بسیار ناچیز در تولید ناخالص داخلی کویت دارند. مجموع رقم تولید ناخالص داخلی این بخش در سال ۱۹۹۳، ۳/۲۲ میلیون دینار (معادل ۲۵۹/۷۴ میلیون دلار) بود که ۳۴٪ درصد تولید ناخالص داخلی کویت را تشکیل می‌داد.
| |
| − |
| |
| − | == انرژی ==
| |
| − | === برق ===
| |
| − | در سال ۱۹۵۳ برای نخستین بار در کویت با بهره‌برداری از یک مولد بخار، نیروی برق بدست آمد. این مولد در منطقه الشویخ با توان تولید ۷۵۰ کیلووات ساعت برق آغاز بکار کرد. در حال حاضر توان تولید اسمی برق کویت ۶۸۹۸ مگاوات است. این میزان تولید برق تقریباً ۱۵٪ بیشتر از مصرف آن است که در سال ۱۹۹۳، ۱۷۱۶۳ میلیون کیلووات ساعت بود. بطور کلی کویت دارای شش نیروگاه برق بزرگ است.
| |
| − | کویت گذشته از ذخایر سرشار نفت، دارای منابع طبیعی مهم و شناخته شده دیگری نیست. در کنار فقر منابع طبیعی، محدودیت منابع انسانی عامل دیگری است که در بررسی ساختار اقتصادی کویت باید مورد توجه قرار گیرد.
| |
| − | در ذیل با اشاره کوتاه به صنایع در کویت مطالبی پیرامون تعداد، ترکیب و مهمترین واحدهای صنعتی کویت خواهد آمد.
| |
| − | براساس آمار وزارت بازرگانی و صنعت کویت مجموع واحدهای صنعتی این کشور به ۷۸۷ واحد می‌رسد. بیشتر واحدهای صنعتی یادشده کارگاههای صنایع سبک تبدیلی هستند که در زمینه معادن (شن و ماسه و سنگ) مواد غذایی، نوشیدنی‌های غیرالکلی، منسوجات، پوشاک، چرم، صنایع چوبی، اثاثیه، کاغذ چاپ و انتشار، صنایع شیمیایی، فراورده‌های نفتی، ذغال، نایلون و پلاستیک، تولیدات مواد خام غیرفلزی، اقلام ساختمانی، ماشین آلات و تجهیزات و ابزار فعالیت دارند. این رقم پالایشگاهها و صنایع نفتی را نیز شامل می‌شود.
| |
| − |
| |
| − | == مهمترین واحدهای صنعتی کویت عبارتند از ==
| |
| − | پالایشگاهها: پالایشگاهها و صنایغ نفتی مهمترین واحدهای صنعتی کویت هستند. کویت دارای سه پالایشگاه عمده‌است که عبارتند از: پالایشگاه الاحمدی، پالایشگاه میناء عبدالله و پالایشگاه شعیبیه، توان پالایش نفت در سه پالایشگاه مذکور تا یک میلیون بشکه در روز برنامه ریزی شده‌است.
| |
| − | صنایع پتروشیمی: صنایع پتروشیمی کویت چندان گسترده نیست. این صنایع از سال ۱۹۷۱ آغاز بکار کرد.
| |
| − | صنایع شیمیایی: چندین واحد صنعتی که عمدتاً به پالایشگاههای کویت وابسته هستند به تولید مواد شیمیایی از قبیل گازهای صنعتی (ارگون، فرئون، هالون) اکسیژن می‌پردازند.
| |
| − | تأسیسات و واحدهای صنعتی کویت در ۲۹ ناحیه مختلف کشور عمدتاًُ در اطراف شهر کویت، ناحیه مرکزی و جنوبی در کنار بنادر مستقر شده‌اند. ناحیه صنعتی الشعیبه اولین و مهمترین ناحیه صنعتی کویت به لحاظ بزرگی و اهمیت صنایع مستقر در آن است. پس از ناحیه الاحمدی و العبدالله به لحاظ اهمیت و بزرگی واحدهای صنعتی مستقر در آنها که عمدتاً" پالایشگاههای نفت کویت و صنایع وابسته به آن هستند قرار می‌گیرند. از نظر پراکندگی تعداد واحدهای صنعتی، نواحی الشویخ، صبحان، الری، امغره و کبار المقاولین بیشترین تعداد کارگاههای صنعتی را دارا هستند و پس از آنها مناطق الاحمدی، المطلاع، الشعیبه و الصلیبه به ترتیب بیشترین واحدهای صنعتی را دارا هستند.
| |
| − |
| |
| − | == نقش و عملکرد بخش صنعت در اقتصاد کویت ==
| |
| − | چنانچه گفته شد اقتصاد کویت به لحاظ شرایط جغرافیایی و منابع طبیعی تقریباًُ بطور کامل به نفت وابسته‌است و صنایع تولیدی غیرنفتی نقش چندانی در اقتصاد کویت ندارند. علیرغم سیاستهای تشویقی دولت کویت از جمله وامهای بلند مدت با نرخ‌های تشویقی بهره، یارانه اجاره زمین و محوطه‌های صنعتی در مجموع عملکرد صنایع تولیدی و نقش آنها در تولید ناخالص داخلی کویت چندان امیدوار کننده نیست.
| |
| − |
| |
| − | == واحد پول و اجزاء برابری آن ==
| |
| − | پول رایج کویت دینار است که از آوریل ۱۹۶۱ بجای روپیه هندی واحد پول کویت شد. هریک دینار مساوی با ۱۰۰۰ فلس و مسکوکات فلزی آن ۱۰۰ فلس، ۵۰ فلس، ۲۰ فلس، ۱۰ فلس و ۵ فلس و اسکناسهای آن ۲۵۰ فلس (ربع دینار)، ۵۰۰ فلس (نیم دینار)، یک، ۵، ۱۰ و ۲۰ دیناری هستند.
| |
| − | دینار کویت مانند واحد پول دیگر کشورهای صادرکننده نفت وابستگی مستقیم مؤثری با دلار دارد. دینار کویت آزادانه قابل تبدیل است و نرخ برابری آن روزانه اعلام می‌شود. طی سال ۲۰۰۰ نرخ دینار در برابر دلار ۳،۶ فلس بود.
| |
| − |
| |
| − | == تولید ناخالص داخلی ==
| |
| − | تولید ناخالص داخلی کویت پس از جنگ دوم خلیج فارس و از سرگیری فعالیتهای اقتصادی در سال ۱۹۹۲ رشد داشت. در سال ۱۹۹۳ تولید ناخالص داخلی کویت به ۳۴/۷ میلیارد دینار رسید که در مقایسه با سال ۱۹۹۲، ۳۳٪ رشد داشت. این مبلغ در سال ۱۹۹۹ بالغ بر ۸/۴۴ میلیارد دلار بوده‌است.
| |
| − |
| |
| − | == منابع نیروی انسانی ==
| |
| − | کشور کویت تلاش می‌نماید که در تمام شئون مملکتی از بهترین شیوه‌های مدرن اجتماعی استفاده نماید. به همین دلیل سیستم کارگری را برمبنای قانون کار و ضوابط مربوطه استوار نموده‌است. منابع کارگری کویت را اکثراً خارجیان تشکیل می‌دهند. مشکل کمبود نیروی انسانی بویژه در بخش ساختمانی مقامات کویتی ر ا بر آن داشته که در این مورد یک راه حل موقتی پیدا و شرکتهای ساختمانی و پیمانکاران را مسئول تأمین نیروی انسانی و برای اجرای برنامه مربوطه نمایند.
| |
| − | بنابر آخرین آمار خارجیان مقیم این کشور به تفکیک تابعیت که از سوی اداره آمار انتشار یافته، کشور مصر با ۲۸۰۸۱۵ نفر یعنی ۲۳٪ خارجیان را تشکیل می‌دهند و در رده‌های بعدی هند با ۲۱۹،۷۷۰ نفر (۱۸٪)، بنگلادش ۱۲۲،۰۰۰(۱۰٪)، سریلانکا ۱۲۱،۵۰۰ نفر (۱۰٪)، پاکستان ۹۷،۶۷۵(۸٪)، سوریه (اکثریت کردها) ۸۵،۴۶۵ (۷٪)، جمهوری اسلامی ایران با ۷۳،۶۷۵ نفر (۶٪) از جمعیت خارجیان مقیم این کشور را تشکیل می‌دهند و در رده‌های بعدی اتباع فیلیپین، لبنان، اردن و عراق و برخی دیگر کشورها را می‌توان نام برد.
| |
| − | ۹۸ درصد کارگران بخش خصوصی را خارجیان تشکیل می‌دهند قوانین کار تنظیم شده بیشتر جنبه دفاع از کارفرما را دارد تا کارگر. البته قانون جدید کار، بیش از چند سال است که به مجلس ارائه شده ولی تاکنون به تصویب نرسیده‌است.
| |
| − |
| |
| − | == حمل و نقل و ارتباطات ==
| |
| − | به لحاظ موقعیت جغرافیایی، حمل و نقل دریایی در کویت اهمیت شایان و درجه اول دارد. در واقع شالوده و هویت این کشور با وجود یک بندرگاه مناسب بازرگانی در خلیج کویت در هم آمیخته و اساس پیدایش این امیرنشین کوچک حاشیه خلیج فارس بشمار می‌رود. کویت ناوگان کشتیرانی بازرگانی اختصاصی در اختیار ندارد بلکه یکی از شرکای (شرکت کشتیرانی متحده عرب) است که بیشتر حمل و نقل بازرگانی کویت را انجام می‌دهد. این شرکت کشتیرانی در سال ۱۹۷۶ تأسیس شده و دیگر شرکای آن کشورهای عرب حوزه خلیج فارس هستند کشتیهای این شرکت بین کشورهای اروپایی، بنادر دریای مدیترانه، ژاپن، سواحل شرقی آمریکا، آمریکای جنوبی و بنادر عربی خلیج فارس و دریای سرخ رفت‌وآمد می‌کنند.
| |
| − | کویت برای حمل و نقل مسافر و کالا علاوه بر ناوگان دریایی از خطوط هوایی خود نیز استفاده می‌کند. ناوگان هوایی کویت در خطوط هواپیمایی کویت که یک شرکت دولتی است و توسط سازمان هواپیمایی کشوری کویت اداره می‌شود متمرکز است.
| |
| − | کویت دارای ۶ فرودگاه قابل پرواز است که در میان آنها از یک فرودگاه برای پروازهای بین‌المللی بهره‌برداری می‌شود.
| |
| − | در بخش حمل و نقل زمینی با توجه به مساحت کم کویت، تمرکز جمعیت در کناره ساحل و عمدتاً" در بخش مرکزی و خلیج کویت فاقد شبکه راه آهن است و حمل و نقل زمینی جاده‌ای از لحاظ جابجایی مسافر پس از هواپیمایی و از لحاظ جابجایی کالا پس از کشتیرانی قرار می‌گیرد.
| |
| − | کویت در بین کشورهای عربی، دارای بالاترین رقم سرانه خودروهای شخصی است و از این حیث در جهان پس از ۶ کشور صنعتی پیشرفته در رتبه هفتم قرار می‌گیرد.
| |
| − |
| |
| − | == خطوط مخابراتی ==
| |
| − | کویت از لحاظ وضعیت ارتباطات تلفنی وضعیت مناسبی دارد. خدمات تلفنی کویت از طریق ۳۵ ایستگاه در سراسر خاک کویت انجام می‌شود. رقم سرانه خطوط تلفن در کویت۴ در هزار است.
| |
| − | کویت مثل سایر کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس از تجهیزات مخابراتی گسترده‌ای برخوردار است. در این کشور بیش از۵ هزارشماره تلفن ثابت و۲ هزار شماره تلفن همراه فعال است.
| |
| − | مردم کویت امواج ۲۷ ایستگاه رادیویی و یک ایستگاه رادیویی با طول موج کوتاه را دریافت می‌کنند، ضمن آنکه برنامه‌های تلویزیونی این کشور ازطریق ۱۳ شبکه در سراسر کشور پخش می‌شود.
| |
| − | از لحاظ امکانات ترانزیتی و راه‌های مواصلاتی، کویت فاقد خطوط ریلی است، ولی نزدیک به ۴ هزار و ۴۵۰ کیلومتر جاده، ۸۷۷ کیلومتر لوله انتقال نفت خام،۴ کیلومتر لوله انتقال فراورده‌های نفتی، ۱۶۵ کیلومتر لوله انتقال گاز طبیعی،۶ بندر تجاری وصیادی و ۷ فرودگاه بزرگ وکوچک در این کشور وجود دارد. چهار فرودگاه کشور کویت نیز شرایط پذیرش هواپیماهای پهن پیکر را دارا است.
| |
| − |
| |
| − | == بازرگانی خارجی ==
| |
| − | تقریباً بجز نفت و دیگر فراورده‌های نفتی، نیازمندیهای کویت از خارج وارد می‌شود و شهروندان آن با داشتن درآمد سرانه سالانه نزدیک به ۱۴ هزار دلار، قدرت خرید، سطح معیشتی بالا و روحیه مصرفگرا، بازاری پرکشش برای کالاهای وارداتی را فراهم کرده‌اند. بدین ترتیب میانگین سرانه واردات کالا در کویت بیشترین رقم در بین کشورهای جهان است که در سال ۱۹۸۷، ۸۱۸ دینار کویت بود.
| |
| − | کویت از یک سیاست بازرگانی آزاد که خود جزئی از سیستم اقتصادی آزاد بشمار می‌آید پیروی می‌کند و برای واردات بسیاری از کالاها ممنوعیتی ندارد. مقررات گمرکی کویت نیز سهل گیرانه‌است. تعرفه‌های گمرکی در سه دسته ۴٪، ۸٪ و بیشتر از ۸٪ اعمال می‌شود.
| |
| − |
| |
| − | === صادرات ===
| |
| − | طبیعتاً نفت و فراورده‌های نفتی مهمترین اقلام صادراتی کویت و بیش از ۹۶٪ آنرا تشکیل می‌دهند. در سال ۱۹۹۴ مجموع ارزش صادرات کویت، ۳۴/۳ میلیارد دینار (بیش از ۱۱ میلیارد دلار) بود که از این رقم ۱۱/۳ میلیارد دینار (۳/۱۰ میلیارد دلار) را صادرات نفتی تشکیل می‌دادند.
| |
| − |
| |
| − | === واردات ===
| |
| − | جمع ارزش واردات کویت طی سال ۹۳ (بدون احتساب خریدهای تسلیحاتی) ۸۴/۱۲۳/۲ میلیون دینار (بیش از ۷ میلیارد دلار) بود که به واردات ۴۴ قلم کالا اختصاص یافت. مهمترین اقلام وارداتی کویت حسب ارزش در سال ۱۹۹۳ را انواع خودرو و لوازم یدکی، هواپیماهای مسافربری، زیورآلات، جواهرات و فلزات قیمتی، دام زنده، منسوجات، لوله برای خطوط لوله نفت، پوشاک، تجهیزات صنایع نفتی و گاز، دارو، لوازم منزل، دکوراسیون منزل، سیگار، لوازم الکتریکی منزل و ساختمانی، لاستیک، موادغذایی، تجهیزات ارتباطات و حمل و نقل تشکیل می‌دادند.
| |
| − | براساس آمار سال ۱۹۹۲ فرانسه، عربستان سعودی، امارات متحده عربی، هند، هنگ کنگ، چین، پاکستان، مصر، ایتالیا، فیلپین، بحرین، آمریکا مهمترین کشورهای واردکننده کالاهای غیرنفتی از کویت هستند.
| |
| − | برپایه همین آمار آمریکا، ژاپن، آلمان، انگلستان، فرانسه، ایتالیا، هند و عربستان سعودی کشورهای عمده صادرکننده کالا به کویت هستند که رقم صادرات هریک از آنها بیش از ۳۵۰ میلیون دلار بوده‌است.
| |
| − | جمهوری اسلامی ایران در سالهای ۱۹۹۴ با ۰۹۳/۲۶ میلیون دینار هیجدهمین، در سال ۱۹۹۵ با ۶۳۶/۲۴ میلیون دینار بیست و یکمین، در سال۱۹۹۶ با ۸۱۳/۱۹ میلون دینار بیست و ششمین و در سال ۱۹۹۷ با ۳۷۴/۱۸ میلون دینار بیست و هفتمین کشور صادرکننده کالا به کویت بود.
| |
| − |
| |
| − | == اوضاع سیاسی ==
| |
| − | کویت در ۱۴ مه ۱۹۶۲ به عنوان صد و یازدهمین کشور به عضویت سازمان ملل در آمد. در دسامبر ۱۹۶۱ اولین انتخابات در کویت منجر به تشکیل مجلس مؤسسان شد که ۲۰ عضو دیگر آن از اعضای کابینه بودند که وظیفة بررسی و تصویب قانون اساسی را داشتند بر آن اساس مجلس ملی کویت با ۵۰ عضو در ژوئیة ۱۹۶۳ تشکیل و شیخ صباح سالم الصباح به نخست وزیری کویت منصوب گردید. دولت عراق در اکتبر ۱۹۶۳ کویت را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت شناخت.
| |
| − | پس از شیخ عبدالله السالم الصباح که مورد علاقه و احترام ملت کویت بود و تا سال ۱۹۶۵ زمام امور این کشور را بدست داشت، برادرش شیخ صباح السالم الصباح به حکومت رسید. شیخ صباح السالم الصباح در ۳۱ دسامبر ۱۹۷۷ فوت کرد و شیخ جابر الاحمد الجابر الصباح حاکم کنونی کویت زمام امور را بدست گرفت.
| |
| − | بموجب قانون اساسی کویت، امارات در خاندان آل صباح موروثی می‌باشد و حکومت کویت مرکب از قوای سه‌گانه مقننه، قضاییه و مجریه‌است که از یکدیگر تفکیک شده و یک شورای مشورتی امیر کویت را در امور مملکتی یاری می‌کند. فعالیتهای حکومت نیز طبق قانون اساسی توسط مجلس امت کویت کنترل می‌شود.
| |
| − | کویت از لحاظ تقسیم بندی اداری دارای ۵ استان است که هریک از آنها توسط استانداری که از سوی امیر منصوب می‌شود، اداره می‌گردد. این پنج استان عبارتند از: استان مرکزی (العاصمه)، استان الحوالی، استان الاحمدی، استان الجهراء و استان الفرونیه.
| |
| − |
| |
| − | === ساختار سیاسی ===
| |
| − | می‌توان گفت که ساختار سیاسی کویت از بین کشورهای منطقه در یک چارچوب عربی و خلیجی به الگوی سیاسی دمکراسی غربی نزدیک تر است. در میان کشورهای عرب حوزه خلیج فارس مردم کویت از آگاهی و رشد سیاسی و سطح علمی خوبی نسبت به سایر کشورها برخوردارند.
| |
| − | در این کشور احزاب سیاسی رسمی و یا غیررسمی وجود ندارد. جمعیتهای سیاسی و مذهبی تحت پوشش مسائل مذهبی و اجتماعی می‌توانند فعالیتهای سیاسی داشته باشند.
| |
| − | کویت به لحاظ موقعیت جغرافیایی خاص و داشتن منابع سرشار نفت، برقراری روابط با تمام کشورها رادر حفظ ثبات خلیج فارس مثبت می‌داند. قانون اساسی کویت پایه روابط خارجی را با تأکید بر احترام متقابل و عدم مداخله در امور دیگران ذکر نموده‌است.
| |
| − |
| |
| − | === سیاست خارجی ===
| |
| − | موقعیت جغرافیایی و اقتصادی کویت از دلایل عمده تأثیرپذیری شدید کویت از حوادث خارجی به شمار می‌آید. قرار گرفتن این کشور در بخش شمال غربی خلیج فارس و در همسایگی کشورهای عربستان و عراق و نیز نزدیکی آن به جمهوری اسلامی ایران، جایگاه ویژه‌ای به لحاظ ژئوپلتیکی برای کویت ایجاد کرده‌است.
| |
| − | در قرن بیستم که مسئله نفت بیش از پیش اهمیت و نقش سیاسی خود را نشان داد، کشورهای دارای نفت شدید تر از هر زمان دیگری در معرض تأثیر پذیری از وقایع سیاسی جهان قرار گرفتند، بطوری که هیچیک از کشورهای دارنده نفت عملاً نتوانستند در رخدادهای جهان بیطرف و خنثی بمانند، چرا که آنها چیزی را در اختیار داشتند که می‌توانست کشوری را به قدرت برتر مبدل کند و یا چرخهای ترقی قدرت دیگری را از حرکت باز دارد. ضعف و محدودیت در بنیه نظامی کویت را نیز می‌توان در عدم کارآیی مطلوب سیاسی خارجی این کشور مؤثر دانست. تأثیر پذیری سیاست خارجی کویت از قدرت نظامی عراق از همان سال اول اعلام استقلال کویت سابقه دارد.
| |
| − |
| |
| − | الف) روابط کویت با عراق
| |
| − | عراق مدعی است به موجب سوابق تاریخی کویت جزو خاک این کشور محسوب و در واقع دنباله بخش جنوبی بصره می‌باشد. این ادعا همواره موجب برخوردهای سیاسی و نظامی دو کشور شده‌است.
| |
| − | حکومت بعثی عراق در اوت ۱۹۹۰ مقاصد خود را آشکار کرد وطی چند ساعت تمام خاک کویت را به اشغال خود درآورد که این عمل به دومین جنگ خلیج فارس که به جنگ نفت موسوم شد انجامید و پس از آزاد سازی کویت جنگ سرد دو کشور آغاز شد.
| |
| − |
| |
| − | ب) روابط کویت با آمریکا
| |
| − | بطور سنتی روابط کویت با بلوک غرب بویژه آمریکا گسترده بوده‌است. در سال ۱۹۶۱ بلافاصله پس از اعلام استقلال کویت، روابط دیپلماتیک بین دو کشور برقرار شده و دامنه این روابط از سال ۱۹۷۱ تا سطح مسائل نظامی بسط و گسترش یافت. از آن تاریخ تا کنون کویت مبالغ هنگفتی صرف خریدهای نظامی از ایالات متحده نموده‌است.
| |
| − | یکی از مسائل مورد توجه در مناسبات کویت و آمریکا، وابستگی شدید کویت به مواد غذایی وارداتی از آمریکاست که طی دهه گذشته بطور مداوم رشد فزاینده‌ای داشته‌است. این وابستگی در سطح بسیار بالای برای کویت مطرح است و چنانچه صدور مواد غذایی از آمریکا به این کشور محدود و یا متوقف گردد، کویت سخت در مضیقه قرار خواهد گرفت.
| |
| − | بدنبال سفر دوره‌ای شیخ صباح به اروپا در سال ۱۹۹۴، واشنگتن برای اینکه از متحدان اروپایی خود عقب نماند، خانم مادلین البرایت سفیر خود در سازمان ملل را به منطقه خلیج فارس اعزام نمود تا در خلال آن مانع تقویت فکر رفع تحریم علیه عراق شود. نامبرده ابتدا از سلطان نشین عمان دیدار نمود و سپس با سفر به کویت، پیام پشتیبانی همه‌جانبه واشنگتن از اهداف سیاسی کویت در مناقشه با عراق را به اطلاع امیر و مسئولان کویت رسانید.
| |
| − |
| |
| − | == حاکمان کویت ==
| |
| − | روز ملی: ۲۵ فوریه (۱۹۵۰)
| |
| − |
| |
| − | قوه مجریه:
| |
| − | - رئیس دولت: شیخ جابر الاحمد الجابر الصباح
| |
| − | - ولیعهد: شیخ سعد العبدالله السالم الصباح
| |
| − |
| |
| − | قوه مقننه:
| |
| − | - پارلمان ملت (مجلس الامه)، ۵۰ کرسی که با انتخابات مردمی انتخاب می‌شود.
| |
| − |
| |
| − | قوه قضاییه:
| |
| − | - دیوان عالی استیناف
| |
| − | [[رادمان]]
| |
| − |
| |
| − | {| class="toccolours" align="center" width=94% style="margin:0.5em 1em; clear:both; text-align:center"
| |
| − | |rowspan="2"| [[پرونده:Flag of Kuwait.svg|50px|]]
| |
| − | ! bgcolor=ccccff | [[حاکمان کویت]]
| |
| − | |-
| |
| − | | [[صباح اول بن جابر الصباح]] | [[عبدالله بن صباح بن جابر الصباح]] | [[جابر بن عبدالله الصباح]] | [[صباح جابر الصباح]] | [[عبدالله بن صباح الصباح]] | [[محمد بن صباح الصباح]] | [[مبارک الصباح]] | [[جابر المبارک الصباح]] | [[سالم المبارک الصباح]] | [[احمد الجابر الصباح]] | [[عبدالله السالم الصباح]] | [[صباح السالم الصباح]] | [[جابر الاحمد الصباح]] | [[سعد العبدالله السالم الصباح]] | [[صباح الاحمد الجابر الصباح]]
| |
| − | |}
| |
| | | | |
| | == منابع == | | == منابع == |
| سطر ۳۰۳: |
سطر ۱۱: |
| | * دکتر: شامی، یحیی، ''(موسوعة المدن العربیة والاسلامیة) ''، دارالفکر العربی، بیروت، چاپ سال ۱۹۹۳ میلادی به (عربی). | | * دکتر: شامی، یحیی، ''(موسوعة المدن العربیة والاسلامیة) ''، دارالفکر العربی، بیروت، چاپ سال ۱۹۹۳ میلادی به (عربی). |
| | http://themoneyconverter.com/GBP/KWD.aspx | | http://themoneyconverter.com/GBP/KWD.aspx |
| − | {{کشورهای آسیا}}
| + | |
| − | {{کشورهای خاورمیانه}}
| + | |
| − | {{اتحادیه کشورهای عرب}}
| + | |
| − | {{کشورهای حوزه خلیج فارس}}
| + | |
| − | {{کشورهای خاورمیانه}}
| + | |
| − | {{واحد پول کشورهای عربی}}
| + | |
| − | {{جزیره‌های خلیج فارس}}
| + | |
| − | {{پادشاهی‌ها}}
| + | |
| − | {{سازمان‌های اطلاعاتی جهان}}
| + | |
| − | {{ملک}}
| + | |
| − | {{شورای همکاری کشورهای عرب خلیج}}
| + | |
| | [[رده:کویت]] | | [[رده:کویت]] |
| | [[رده:آسیای غربی]] | | [[رده:آسیای غربی]] |
