نمایش مبدأ برای یحیی بن حسین بن قاسم

یحیی بن حسین بن قاسم بن ابراهیم بن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب (علیه السلام) از فقها و امرای [[زیدیه (از فرق شیعه)|زیدیه]] است. وی در سال 220 هجری قمری در [[حجاز]] به دنیا آمد. وی که با لقب «الهادی الی الحق» شناخته می شود در روزگار خود به امامت زیدیه رسیده و در [[یمن]] با همکاری عشایر آن جا در 280 یا 283 هجری قمری خروج می نماید. پس از پیروزی های ابتدایی بر عمال بنی العباس وی موفق به فتح [[مکه]] شده و هفت سال این شهر را در تصرف فرمانروایی خویش در می آورد. وی که دارای تصانیفی در فقه زیدی است در سال 298 هجری قمری وفات یافته است. پس از وی فرزندش [[محمد بن یحیی]] ملقب به مُرضی زعامت پیروان پدر را یافت. <ref>[[تاریخ حبیب السیر]]، [[خواندمیر]]، ج2، ص289، به نقل از [[لغت نامه دهخدا]]، [[علی اکبر دهخدا]] / [[لغت نامه دهخدا]]، [[علی اکبر دهخدا]]، ذیل عنوان «هادی» و «یحیی» / [[موسوعة طبقات الفقهاء]]، [[آیت الله جعفر سبحانی]]، ج3، ص616 / [[مروج الذهب و معادن الجوهر]]، [[علی بن حسین مسعودی]]، ج5، ص167</ref>


==پانويس==