نمایش مبدأ برای ابو عبدالرحمن سُلَمی

ابوعبدالرحمن محمد بن حسین بن محمد بن موسی نیشابوری، محدث و صوفی بزرگ [[ایران]] در قرن چهارم و پنجم هجری قمری است. وی در سال 325 هجری قمری به دنیا آمده و گویا در روزگار خویش بین همه طوایف، مقبول و مرضی بوده است. وی را شیخ [[خراسان]] و بزرگ [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]] دانسته و برای او کتاب های بسیاری ـ قریب به هزار جزء ـ ذکر کرده اند. وی علاوه بر حدیث و تاریخ، از زمره مفسرین نیز محسوب مي‌شود. هرچند برخی از [[اهل سنت]] تفسیر وی را به شدت نکوهش کرده اند. مرگ وی در سال 412 هجری قمری بوده است. کتاب [[طبقات صوفیه]] وی از منابع مهم این رشته محسوب مي‌شود. <ref> [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج13، ص152 / طبقات الاولیاء، ابن ملقن، ص313 / [[الکامل فی التاریخ]]، [[ابن اثیر]]، ج9، ص326 / [[لسان المیزان]]، [[ابن حجر عسقلانی]]، ج6، ص62</ref>


==پانويس==