نمایش مبدأ برای امام الحرمین جوینی

ابوالمعانی عبدالملک بن عبدالله بن یوسف بن عبدالله بن یوسف جوینی نیشابوری [[شافعی]]، معروف به امام الحرمین فقیه و متکلم بزرگ قرن پنجم هجری قمری است. وی در سال 419 هجری قمری در [[جویین]] (اطراف [[نیشابور]] ) به دنیا آمده و پس از مدتی به واسطه آن که حاکم [[خراسان]] وی را مجبور به لعن [[اشاعره]] مي‌کند و وی از این امر سر باز مي‌زند، به [[مکه]] رفته و سال هایی را در [[مکه]] و [[مدینه]] به تدریس مي‌پردازد و به همین سبب به امام الحرمین مشهور مي‌شود. وی در دوره وزارت [[خواجه نظام الملک]]، به [[نیشابور]] مراجعه مي‌کند. گویا [[خواجه نظام الملک]] مدرسه [[نظامیه]] [[نیشابور]] را برای وی احداث کرده است. وی هم چون پدرش امام ابی محمد عبدالله جوینی، بر مذهب [[شافعیه]] مشی کرده است. کتاب الشامل، لمع الادله و الارشاد آثار وی در تبیین عقاید مذهب [[اشاعره]] است. امام الحرمین را که اعلم المتأخرین [[شافعیه]] نیز لقب داده اند، در سال 478 هجری قمری در [[نیشابور]] وفات یافته است. وی در فقه، اصول و برخی علوم دیگر دارای مصنفاتی مي‌باشد. <ref> [[روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات]]، [[محمدباقر موسوی خوانساری]]، ج5، ص158 / [[الاعلام قاموس التراجم]]، [[خیرالدین زرکلی]]، ج4، ص160 / [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج14، ص16 / [[شذرات الذهب فی اخبار من ذهب]]، [[ابن عماد حنبلی]]، ج3، ص358 / مقدمه کتاب لمع الادلة، [[امام الحرمین جوینی]]، به قلم فوقیه حسین محمود</ref>


==پانويس==