نمایش مبدأ برای عمربن عبدالعزیز

 [[عمر بن عبدالعزیز]] بن مروان هشتمین خلیفه اموی مي‌باشد. وی در سال 63 هجری قمری در [[مدینه]] به دنیا آمد و پس از سلیمان بن عبدالملک بن مروان در سال 99 هجری قمری به خلافت رسید. عمر تا زمان مرگ پدرش (85هـ. ق) در [[مدینه]] بود و در این سال به فرمان عبدالملک به [[دمشق]] رفته و داماد وی گردید. 

عمر از سال 87 حاکم [[حجاز]] شد لکن به اصرار حجاج بن یوسف، خلیفه، وی را از [[حجاز]] بازگرداند. علت این امر را چنین گزارش کرده اند که مردم [[عراق]] که از جور و ظلم حجاج به [[مدینه]] مي‌گریختند، از جانب او پناه مي‌یافتند. عمر در دوران خلافت خویش کشورگشایی نکرده و به اصلاح امور سرزمین های اسلامی پرداخت. 

از کارهای شایسته او آن بود که از سبّ [[امیرالمؤمنین علیه السلام]] که از دوره [[معاویة بن ابی سفیان]] در منابر رایج گردیده بود، جلوگیری نمود و فدک را به اولاد حضرت [[زهراعلیهاالسلام]] برگرداند و در اخذ خراج از اهل ذمه ترتیبات پسندیده ای روا داشت. عمر در سال 101 هجری قمری پس از بیست روز بیماری درگذشت. گفته اند که مروانی ها او را مسموم ساخته بودند. <ref> [[دائرة المعارف فارسی]]، [[غلامحسن مصاحب]]، ج 2، ص1772</ref>


==پانويس==