نمایش مبدأ برای عبدالله بن سلیمان

ابومحمد عبدالله بن سلیمان بن داوود بن عبدالرحمن بن سلیمان حارثی أَندی، از فقها و ادبای قرن ششم و هفتم هجری قمری در [[آندلس]] می باشد. وی را در فقه، اصول، شعر و ادب و هم چنین پارسایی و تقوی ستوده اند. وی مدت ها قاضی [[اشبیلیه]]، [[قرطبه]] و [[مرسیا|مُرسیه]] بوده اجتهاد می کرده و در اجتهاد طریقه ظاهر داشته است. تولد وی در سال 549هجری قمری و وفات وی در 612هجری قمری واقع شده است. وی برادری به نام سلیمان داشته که همراه وی سفرهای فراوانی به مناطق مختلف [[آندلس]] می کند. <ref> [[بغیة الوعاة فی طبقات اللغویین و النحاة]]، [[جلال الدین سیوطی]]، ج2، ص44 / [[الوافی بالوفیات]]، [[صلاح الدین صفدی]]، ج17، ص106</ref>


==پانويس==