نمایش مبدأ برای محمد بن ابراهیم وزیر

ابوعبدالله محمد بن ابراهیم بن علی بن مرتضی بن مفضّل حسنی شاعر، اصولی و ادیب مشهور زیدی است. وی در سال 775 هجری قمری در [[یمن]] به دنیا آمده و شهرهای مختلف [[یمن]] و [[عربستان]] را سفر کرده و به مقام اجتهاد می رسد. جدّ وی، مفضل، معروف به وزیر بوده و به همین جهت وی را «ابن الوزیر» و هم چنین «الوزیر» خوانده اند. وی که از اعیان [[یمن]] به حساب می آمده، به واسطه اعتراضات زیادی که به علمای دیگر کرده، مورد قدح بسیاری از ایشان واقع شده و برخی وی را «امام ال[[حشویه]] » لقب داده اند. او در آخر عمر طریقه زهد و گوشه نشینی را برگزیده و در مساجد صفا مقیم می گردد. وی در سال 840 هجری قمری در اثر طاعون وفات یافته است. برادر وی، هادی بن ابراهیم نیز از مشاهیر به حساب می آید. کتاب « [[الروض الباسم فی الذب عن سنة ابی القاسم|الروض الباسم المنتزع عن العواصم و القواسم]] » از جمله آثار اوست. <ref> [[الاعلام قاموس التراجم]]، [[خیرالدین زرکلی]]، ج5، ص300 / اعلام المؤلفین ال[[زیدیه]]، عبدالسلام بن عباس الوحید، ص825</ref>


==پانويس==