نمایش مبدأ برای زین الدین بن علی عاملی

زین الدین بن علی بن احمد بن محمد بن علی بن جمال الدین جبعی عاملی شامی معروف به شهید ثانی از بزرگان عالم [[تشیع]] و جهان اسلام است. وی که در فقه، حدیث، تفسیر، ادب و کلام چیره دست است در منطقه جبع [[سوریه]] در سال 911 هجری قمری به دنیا آمده است سفرهای متعددی به [[مصر]]، [[حجاز]] و [[شام|شامات]] داشته از محضر پدر بزرگوارش و هم چنین سید حسن کرکی صاحب المحجة البیضاء، علی بن عبدالعالی میسی و دیگران بهره مند شده است. برخی وی را حلقه واسط متأخرین و قدما دانسته و تمام سلسله های روایت و اجازه را به وی منتهی می دانند. وی پس از سفر به [[عراق]]، در [[بعلبک]] مقیم شده و علاوه بر فقه [[شیعه]]، فقه چهار مذهب [[اهل سنت]] را تدریس و مطابق آن فتوی می دهد. شهید ثانی ـ بنا بر قولی معروف ـ در اثر شکایت قاضی [[صیدا]]، از منطقه [[جبل عامل]] به [[مکه]] رفته و سرانجام مأمورین سلطان عثمانی، وی را در [[مکه]] و پس از حج دستگیر کرده و در راه [[استانبول]] به شهادت می رسانند. برخی این امر را برخلاف دستور سلطان ـ ظاهراً سلطان سلیمان اول (دوره حکومت: 926ـ974هـ. ق) ـ و بنا به کینه مأمورین نسبت به [[شیعه]] دانسته اند. شهید ثانی از بزرگترین فقهای [[شیعه امامیه]] و هم چنین از مفاخر جهان اسلام می باشد. شهادت شهید ثانی را باید با فضای سنگین دشمنی میان [[ایران]] و دولت عثمانی مرتبط دانست چرا که وی در روزگار آغازین دولت صفوی و تحول مذهب [[شیعه]] به عنوان مذهب حاکم در سرزمین [[ایران]] زندگی می کرده و این امر، فضای [[شیعه]] ستیزی سنگینی را در محدوده حکومت عثمانی ایجاد کرده است. <ref> [[دائرة المعارف تشیع]]، ج10، ص151 / [[روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات]]، [[محمدباقر موسوی خوانساری]]، ج3، ص337 / [[موسوعة طبقات الفقهاء]]، [[آیت الله جعفر سبحانی]]، ج10، ص104 / فرهنگ بزرگان اسلام و [[ایران]]، آستان قدس، ص215 / [[معجم رجال الحدیث]]، [[آیت الله خویی]]، ج7، ص372</ref>


==پانويس==