نمایش مبدأ برای شهاب الدین سهروردی

شیخ شهاب الدین ابوالفتوح یحیی بن حبش بن امیرک سهروردی معروف به شیخ اشراق و شیخ مقتول مؤسس حکمت اشراق و از حکمای بزرگ اسلام در قرن ششم هجری قمری است. شیخ اشراق حکمت و اصول فقه را در [[مراغه]] نزد مجدالدین جیلی که استاد امام [[فخر رازی]] نیز بود فراگرفت و در حکمت تبحر و احاطه تمام یافت و چنانکه مشهور است در علوم غریبه نیز تبحر بهم رسانید. در [[حلب]] مورد اتهام و مخالفت فقها واقع شد و به امر [[صلاح الدین ایوبی]]، به وسیله پسرش ظاهر (الملک الظاهر) توقیف شد، و برخلاف میل ظاهر، در حقیقت به اصرار فقها و به امر صلاح الدین، در سال 587 هجری قمری در حالی که حدود 36 یا 38 سالگی داشت به قتل رسید. 

شیخ اشراق با آن که در حکمت مشّائی تتبّع و تبحّر داشته است، آیین [[مشائین]] و پیروان ارسطو را سست یافته و انتقاد سخت کرده است و روش خود را که حکمت اشراقی و حکمة نوریة خوانده است، به حکمای مشرق منسوب داشته است. وی با آن که حکیم است نوعی مشرب تصوّف دارد، مع ذلک در سلسله [[صوفیه]] وارد نیست. حکمت اشراقی در حقیقت نوعی تئوزوفی است و پیروان آن را اشراقیان و [[اشراقیون]] و اهل اشراق می خوانند. <ref> [[دائرة المعارف فارسی]]، [[غلامحسن مصاحب]]، ج1، ص1384</ref>


==پانويس==