نمایش مبدأ برای محمد بن عبدالله اسکاف

ابوجعفر محمد بن عبدالله سمرقندی اسکافی، متکلم بزرگ [[معتزله]] در قرن سوم هجری قمری است. وی که اصالتاً سمرقندی بوده، در [[بغداد]] نشو و نما یافته است. وی در کودکی خیاطی می کرده و سپس با توجه به علاقه مفرطی که به علم و فضل داشته به کمک [[جعفر بن حرب]] که از متکلمین نامدار [[معتزله]] [[بغداد]] بوده در مسیر تحصیل گام می زند. اسکافی در نزد [[معتصم عباسی|معتصم]] خلیفه عباسی (م: 227هـ. ق) بسیار محترم بوده و خلیفه عباسی وی را بسیار عزیز می داشته است. [[محمد بن احمد ذهبی]] او را دارای عقاید شیعی دانسته است. وی کتابی در فضائل [[علی علیه السلام]] به رشته تحریر درآورده است. اسکافی در سال 240هجری قمری در [[بغداد]] وفات یافته است. 

[[اسکاف]] نام ناحیه ای از [[نهروان]] بوده که بین [[بغداد]] و [[واسط]] واقع است. اسکافی در کتابی که در ردّ کتاب « [[العثمانیة]] » [[جاحظ]] نوشته، صراحتاً [[علی علیه السلام]] را بر [[ابوبکر]] تفضیل داده است. <ref> [[الاعلام قاموس التراجم]]، [[خیرالدین زرکلی]]، ج6، ص221 / [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج9، ص219 / [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج8، ص342 / [[طبقات المعتزلة]]، [[احمد بن یحیی بن مرتضی]]، ص78 / [[الفهرست ابن ندیم|الفهرست]]، [[ابن ندیم]]، ص213 / [[لب اللباب فی تحریر الانساب]]، [[جلال الدین سیوطی]]، ج1، ص58/ [[لسان المیزان]]، [[ابن حجر عسقلانی]]، ج6، ص227</ref>


==پانويس==