نمایش مبدأ برای حسام الدین چلبی

حسام الدین حسن بن محمد بن حسن اُرموی معروف به حسام الدین چلبی، مرید و شاگرد و رفیق و خلیفه معروف مولانا [[جلال الدین رومی]]، و از مشاهیر رؤسای جوانمردان و [[صوفیه]] قرن هفتم هجری قمری در [[آسیای صغیر]] است. وی در سال 622 هجری قمری به دنیا آمده و بعد از وفات پدر با تمام یاران و جوانمردان خویش در [[قونیه]] به حلقه مریدان [[جلال الدین رومی]] پیوست. و به سبب اخلاص و ایثاری که در خدمت مولانا نشان داد، مورد توجه و تربیت خاص وی واقع گشت و چنان مورد توجه مولانا شد که بی حضور او تقریباً در هیچ مجلس لب به سخن نمی گشود و مثنوی را نیز مولانا به استدعا و ترغیب این مرید صادق به نظم آورد، و از طرز ذکر نام او در مقدمه دفترهای مثنوی درجه اهمیت او در نظر [[مولوی]] پیداست. حسام الدین چلبی در زمان حیات مولانا ملازم صحبت او و خلیفه او بود، به علاوه در یک خانقاه دیگر از خانقاه های [[قونیه]] نیز در همان حال سمت شیخی داشت، چنانکه بعد از وفات مولانا به مدت یازده سال، خلیفه او و مرشد روحانی خانقاه [[مولویه]] نیز بود، و این مقام بعد از وی به سلطان ولد، پسر مولانا جلال الدین رسید. چلبی در سال 683 هجری قمری وفات یافت. <ref> [[دائرة المعارف فارسی]]، [[غلامحسین مصاحب]]، ج1، ص848</ref>



==پانويس==