نمایش مبدأ برای بیانیه (از غلاة شیعه)


از [[غلاة شیعه]]. 

ایشان پیروان [[بیان بن سمعان نهدی]] می باشند. <ref> [[البدء و التاریخ]]، [[مطهر مقدسی]]، ج5، ص124 / [[تبصرة العوام]]، [[مرتضی رازی]]، ص169 / [[التبصیر فی الدین]]، [[شهفور اسفراینی]]، ص32 / [[التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع]]، [[محمد ملطی شافعی]]، ص156 / [[خاندان نوبختی]]، [[عباس اقبال]]، ص252 / [[الفرق الاسلامیة]]، [[محمود بشبیشی]]، ص58 / [[الفرق بین الفرق]]، [[عبدالقاهر بغدادی]]، ص61، 238، 251 / [[اللباب فی تهذیب الانساب]]، [[ابن اثیر]]، ج1، ص196 / [[مفاتیح العلوم]]، [[محمد بن احمد خوارزمی]]، ص47 / [[مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین]]، [[ابوالحسن اشعری]]، ج1، ص97 / [[المقالات و الفرق]]، [[سعد اشعری]]، ص34 / [[الملل و النحل]]، [[محمد شهرستانی]]، ج1، ص136 / [[المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار]]، [[احمد بن علی مقریزی]]، ج2، ص349 و 352</ref>

[[ابن اثیر]] در [[اللباب فی تهذیب الانساب]] بَیانی را به فتح باء ضبط کرده است. <ref> [[اللباب فی تهذیب الانساب]]، [[ابن اثیر]]، ج1، ص195</ref>

[[عبدالقاهر بغدادی]] در [[الفرق بین الفرق]] بیانیه را از فرق [[اهل تناسخ (از روافض)|اهل تناسخ]] به شمار آورده است و می گوید ایشان قائل به حلول روح الله در انبیاء، سپس ائمه و پس از آن در [[بیان بن سمعان]] هستند. <ref> [[الفرق بین الفرق]]، [[عبدالقاهر بغدادی]]، ص291</ref> [[محمد بن احمد خوارزمی]] و [[احمد بن علی مقریزی]] ایشان را از [[مشبّهه]] دانسته اند. <ref> [[مفاتیح العلوم]]، [[محمد بن احمد خوارزمی]]، ص47 / [[المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار]]، [[احمد بن علی مقریزی]]، ج2، ص349</ref> [[محمود بشبیشی]] در [[الفرق الاسلامیة]] ایشان را از مشبّهه و پیروان بیان بن اسماعیل معرفی می کند. <ref> [[الفرق الاسلامیة]]، [[محمود بشبیشی]]، ص59</ref>

[[دانشنامه جهان اسلام]] نیز در این باره می نویسد: فرقه ای از غالیان شیعی پیرو بیان (بنان) بن سَمعان تمیمی نَهدی می باشند. به عقیده این فرقه، [[ابوهاشم عبدالله بن محمد بن حنفیه]] به امامت بیان بن سمعان تصریح کرده و او را پس از خود امام خوانده است. بدین قرار، بیانیه از جمله کسانی هستند که امامت را از خاندان بنی هاشم و آل [[علی علیه السلام]] خارج ساخته و کس دیگری را به امامت برگزیده اند. اینان در دسته بندی فرق [[شیعه]]، از جمله [[کیسانیه (کیسانیه)|کیسانیه]] محسوب می شوند که پس از حضرت علی (علیه السلام) به امامت [[محمد حنفیه|محمد بن حنفیه]] و پس از او به امامت [[ابوهاشم بن محمد بن حنفیه|ابوهاشم]] معتقد بوده اند. به نوشته [[ابن جریر طبری]]، (ذیل حوادث سال 119ق) بیان و [[مغیرة بن سعید]] خروج کردند و [[خالد بن عبدالله قسری]]، حاکم [[کوفه]] در زمان [[هشام بن عبدالملک]] آنان را کشت. در روایت دیگرِ [[ابن جریر طبری]] که مفصل تر است خالد آنان را با شش یا هفت تن دیگر که خروج کرده بودند، گرفت و به طور وحشتناکی آتش زد. در [[اغانی]] روایتی هست که به موجب آن [[جعفریه (قائلین به مهدویت امام صادق)|جعفریه]] با شعار لبیک یاجعفر (ظاهراً مرادشان [[امام صادق علیه السلام]] بوده است) بر [[خالد بن عبدالله]] خروج کردند. خالد که در حال خطابه بر منبر بود به وحشت افتاد، مردم نیز نزد آنان گرد آمدند و سرانجام این خروج کنندگان دستگیر شدند. 

بیان را از غلات شمرده اند. زیرا او به الوهیت حضرت علی (علیه السلام) معتقد بود و می گفت که در وجود علی (علیه السلام) جزئی الهی حلول کرده و با جسد او یکی شده است، نیز بر آن بود که علی (علیه السلام) از غیب خبر می داده و با همین علم غیب در جنگ ها شرکت می کرده و پیروز می شده است. به نظر بیان، آن نیروی ملکوتی در نفس علی (علیه السلام) مانند چراغ در چراغ دان بوده و نور الهی نیز مانند روشنایی چراغ است. بیان می گفت که جزئی از خداوند به گونه ای از تناسخ به او منتقل شده، از این رو شایستگی امامت و خلافت را یافته است و این جزء الهی همان است که در آدم بود و به جهت آن شایستگی پیدا کرد تا فرشتگان بر او سجده برند. بیان بن سمعان از مشبّهه بود و خداوند را دارای صورت و وجه می دانست و قائل بود که جسم خداوند از میان می رود و تنها صورتش برجای می ماند. به نوشته [[ابن اثیر]]، (ذیل حوادث سال119ق) بیان، علی و حسن و حسین (علیهم السلام) و [[محمد حنفیه|محمد بن حنفیه]] و پس از او پسرش ابوهاشم را خدا می دانست. بیانیه معتقد بودند که پس از غیبت محمد بن حنفیه، وصیت به پسر او، [[ابوهاشم عبدالله بن محمد]] می رسد و این وصیت، وصیت پس از مرگ نیست بلکه وصیت در حال حیات است، چنانکه [[رسول اکرم]] (صلی الله علیه و آله) علی (علیه السلام) و دیگران را در غزوات خود در [[مدینه]] جانشین می ساخت. گروهی از بیانیه می گویند که ابوهاشم همان امام قائم است که مرده است ولی بازخواهد گشت و امامت را به عهده خواهد گرفت و مالک روی زمین خواهد شد. براساس روایات، بیان نامه ای به [[امام باقر]] (علیه السلام) نوشت و او را دعوت کرد تا به نبوتش اقرار کند. امام باقر (علیه السلام) آورنده نامه را توبیخ کرد. در روایتی از [[امام رضا]] (علیه السلام) آمده است: بیان بر [[علی بن حسین]] (علیهماالسلام) دروغ می بست و خداوند طعم گرمی آهن را به او چشانید. <ref> [[دانشنامه جهان اسلام]]، ج5، ص504</ref>

رک: [[کیسانیه (کیسانیه)|کیسانیه]]. 

== پانویس ==