نمایش مبدأ برای محمد بن اسماعیل بخاری

ابوعبدالله محمد بن اسماعیل بن ابراهیم بن مغیره بن نَردِزبَه جعفی بخاری، از نامدارترین محدثین [[اهل سنت]] و نویسنده کتاب [[الجامع الصحیح ]]معروف به [[صحیح بخاری]] است. وی در سال 194 هجری قمری در یکی از روستاهای [[بخارا]] به دنیا آمد. مغیره، جدّ چهارم وی از زرتشتی های مسلمان شده بوده است. بخاری در کودکی پدرش را از دست داد و گویی در کودکی 2بار بینایی خویش را از دست داده و با دعای مادرش آن را بازیافته است. وی حافظه ای بسیار قوی داشته و برای استماع حدیث، به رسم آن روزگاران سفرهای بسیاری به [[عراق]]، [[حجاز]]، [[مصر]]، [[شام]]، [[خراسان]] و جبال داشته است. خود مدعی بوده که از هزار نفر حدیث شنیده و صدهزار حدیث با سند صحیح و 200هزار حدیث دیگر را از حفظ دارد. وی پس از نگارش کتاب معروف خویش به خراسان بازگشت. اما در [[نیشابور]] به واسطه این که معتقد به مخلوق بودن [[قرآن]] بود از طرف [[اهل حدیث]] متهم به «بد دینی» گردیده و ناچار عازم بخارا شد. در این داستان تمام شاگردانش جز [[مسلم]] و [[احمد بن مسلمه]] از گردش پراکنده شدند. وی در سال 256 هجری قمری در نزدیکی [[سمرقند]] وفات یافت. وی علاوه بر حدیث در علم رجال نیز دست داشته است. <ref> [[دانشنامه جهان اسلام]]، ج2، ص376</ref>


==پاورقي==