نمایش مبدأ برای عبدالرحیم خیاط

ابوالحسین عبدالرحیم بن محمد بن عثمان خیاط از اعیان [[معتزله]] و بزرگ معتزله [[بغداد]] است. وی در نزد معتزله دارای جایگاه بلندی است و وی را علاوه بر کلام، در حدیث و فقه نیز ستوده اند. وی گویا با «[[عیسی صوفی]]» معاشرت داشته و از آرای وی نیز تأثیر پذیرفته است. هم چنین از جمله شاگردان وی، باید از [[عبدالله بلخی|کعبی]] (م: 319هـ. ق) یاد کرد. از تاریخ وفات او اطلاعی در دست نیست ولی با توجه به تاریخ وفات شاگرد وی می توان وفات او را در اوائل قرن چهارم هجری قمری به حساب آورد. قسمتی از شهرت وی مرهون کتاب « [[الانتصار و الرد علی ابن الراوندی الملحد]] » است که در جواب به کتاب «[[فضائح المعتزله]] » [[ابن راوندی]] نگاشته است. شایان ذکر است که « [[خیرالدین زرکلی]] » نام وی را ظاهراً به اشتباه «ابن الخیاط» ضبط کرده است. <ref> [[الاعلام قاموس التراجم]]، [[خیرالدین زرکلی]]، ج3، ص347 / [[الانساب]]، [[عبدالکریم بن محمد سمعانی]]، ج2، ص427 / [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج11، ص257 / [[اللباب فی تهذیب الانساب]]، ج1، ص475 / [[لسان المیزان]]، [[ابن حجر عسقلانی]]، ج4، ص342 / [[مقدمة الانتصار و الرد علی ابن الراوندی الملحد]]، [[نیبرج]]، ص15</ref>


==پانويس==