نمایش مبدأ برای بهاء الدین ولد

سلطان ولد شهرت و لقب بهاءالدین محمد است. او پسر و از خلفای مولانا [[جلال الدین رومی]] و از قدمای مشایخ سلسله [[مولویه]] مي‌باشد. سلطان ولد در سال 623 هجری قمری به دنیا آمد و هم نام پدر مولانا بود. 

وی در [[قونیه]] و [[دمشق]] تحصیل کرد و گذشته از آن، صحبت مشایخ و خلفای پدر مانند برهان محقق، شمس تبریزی، صلاح الدین زرکوب و حسام الدین چلبی را درک کرد و مخصوصاً دست ارادت به صلاح الدین و حسام الدین داد. در زمان حیات پدر، غیر از کسب مقامات روحانی، ظاهراً مسند تدریس داشت و بعد از وفات او نیز تا حسام الدین چلبی زنده بود، مسند شیخی را همچنان به وی بازگذاشت و بعد از وفات حسام الدین، عنوان شیخی و خلافت [[مولویه]] به وی تعلق یافت. وی تا پایان عمر نزدیک 30 سال صاحب این مقام بود و اکثر آداب [[مولویه]] در سماع و لباس بدو منسوب است. سلطان ولد آثاری نیز به نظم و نثر دارد. نام سلطان ولد را بعضی مآخذ احمد نوشته اند و این درست نیست. ظاهر آن است که مولانا در نام گذاری او به نام پدر خویش بهاءالدین ولد نظر داشته است. سلطان ولد در سال 712 هجری قمری وفات یافت. <ref> [[دائرة المعارف فارسی]]، [[غلامحسین مصاحب]]، ج1، ص1325</ref>


==پانويس==