نمایش مبدأ برای عبدالله مامقانی

عبدالله بن محمدحسن بن عبدالله بن مولی محمدباقر بن علی اکبر بن رضا مامقانی نجفی غروی، (1290ـ1351ق) از علمای [[شیعه]] در قرن چهاردهم هجری قمری است. وی در 15 ربیع الاول 1290 هجری قمری در [[نجف]] تولد یافت و از سنین کودکی آموختن علوم دینی را آغاز کرد. پدرش مرحوم شیخ محمدحسن در امر تربیت و تعلیم او دقت فراوان داشت. [[عبدالله مامقانی]] از اساتید خود چنین نام می برد: پدرش مرحوم شیخ محمدحسن، یکی از شاگردان پدر به نام [[شیخ‌هاشم اُرونقی ملکی]]، [[مولی غلام حسین دربندی]] و [[شیخ حسن خراسانی]] (میرزا). <ref> [[تنقیح المقال فی علم الرجال]]، [[عبدالله مامقانی]]، ج2، ص208، ترجمه خودنوشت مؤلف</ref> شیخ [[عبدالله مامقانی]] 19 سال داشت که به تشویق استادش شیخ حسن خراسانی شروع به تألیف [[شرح شرایع الاسلام]] نوشته [[محقق حلی]] نمود. این کتاب با نام [[منتهی مقاصد الانام فی نکت شرایع الاسلام]] یکی از مهمترین تألیفات مرحوم [[عبدالله مامقانی]] محسوب می شود. از تألیفات دیگر مرحوم [[عبدالله مامقانی]] کتاب [[مقباس الهدایة فی علم الدرایة]] است. تألیف این کتاب در طی شانزده سال صورت گرفت. <ref> [[تنقیح المقال فی علم الرجال]]، [[عبدالله مامقانی]]، ج1، ص1</ref> پس از پایان یافتن تألیف [[مقباس الهدایة فی علم الدرایة]]، [[عبدالله مامقانی]] کتاب معروف خود [[تنقیح المقال فی علم الرجال]] را در علم رجال به رشته تحریر درآورد. تألیف این کتاب در سال‌های آخر عمر مرحوم [[عبدالله مامقانی]] (1349ق) پایان یافته است. <ref>در رابطه با چگونگی تألیف این کتاب و مراجع آن رک: [[تنقیح المقال فی علم الرجال]]، [[عبدالله مامقانی]]، ج1، ص172</ref>. از مرحوم [[عبدالله مامقانی]] نزدیک به پنجاه اثر به جای مانده است. 


==پانويس==