نمایش مبدأ برای محمد کریم خان کرمانی

حاج محمد کریم خان بن ابراهیم [[صفاعلی شاه|ظهیرالدوله]] بن مهدی قلی خان بن محمد حسن خان بن فتحعلی شاه قاجار، از جمله شاگردان سید [[کاظم رشتی]] است. وی در سال 1225 هجری قمری در [[کرمان]] متولد شد. پدر وی، عموزاده و هم چنین داماد فتح علی شاه قاجار و حکمران [[کرمان]] و [[بلوچستان]] بود. وی در کودکی تحصیل فارسی و عربی را در [[کرمان]] به اتمام رسانده و با شنیدن آوازه سید [[کاظم رشتی]] عازم [[کربلا]] گردید. او تمام ثروت خود را تقدیم سید کاظم کرد ولی وی تنها خمس آن را قبول کرد. حاج محمد کریم خان پس از تکمیل درس، از طرف سید، به [[کرمان]] برگشته و در میان شیخی ها از احترام ویژه ای برخوردار شد. پس از مرگ سید کاظم، شیخیان به سه دسته تقسیم شدند: پیروان میرزا شفیع در [[تبریز]] که شیخیان [[آذربایجان]] بودند؛ بابی ها که پیروان [[علی محمد باب]] شدند؛ و شیخیان [[کرمان]] که تابع حاج محمد کریم خان گردیدند. محمد کریم خان که از مخالفان سرسخت بابیه بود، در سال 1288 هجری قمری در [[کرمان]] درگذشت. پس از وی فرزندش حاج محمد خان جانشین او شد ولی برخی پیروان پدر، ضمن مخالفت با موروثی شدن [[شیخیه]]، پیرامون فردی به نام حاج محمد باقر معروف به همدانی جمع شده و همراه او به [[همدان]] رفته و « [[شیخیه]] حاجی محمد باقر» را شکل دادند. پس از حاج محمدخان به برادرش حاج زین العابدین کرمانی (1276ـ1360هـ. ق) و پس از او فرزندش حاج میرزا عبدالرضا پیشوایی [[شیخیه]] را عهده دار شدند. پیشوای [[شیخیه]] ـ به تعبیر خودشان ـ دارای مقام «ناطق واحد» یا « [[شیعه]] کامل» است. <ref> [[فهرست]]، [[میرزا ابوالقاسم کرمانی]]، ج1، ص105</ref>


==پاورقي==