مقصّره

همان نصیریه.

محمد جواد مشکور می نویسد: « نصیریه علی علیه السلام را به الوهیت رسانده اند و از این که شیعیان امامیه، مقام او را افزون تر از حضرت محمد صلی الله علیه و آله دانسته اند، ایشان را گناهکار و مقصر خوانده و آنان را مقصّره نامیده اند. » عبدالمنعم حفنی نیز همین مطلب را با طول و تفصیل ترجمه کرده و می نویسد: « نصیریه می گویند امامیه در حق علی (علیه السلام) تقصیر کرده اند یعنی حق او را ادا نکرده اند در حالی که ما او را الوهیت داده ایم، وقتی جبرئیل در صورت دحیه کلبی ظاهر می شود چرا خدا در صورت علی (علیه السلام) ظاهر نشود. پس خداوند در صورت علی (علیه السلام) و فرزندان او ظاهر شده و به زبان آن ها نطق کرده است و هر کس این را در حق علی (علیه السلام) و اولاد او نگوید از مقصّره است. »

در اینجا چند نکته شایان توجه است. نخست این که این دو کتاب به هیچ مرجع مشخصی ارجاع نداده اند. ثانیاً عبارات مشکور در اینجا مخدوش است چرا که اگر امامیه علی (علیه السلام) را بالاتر از محمد (صلی الله علیه و آله) قرار داده اند چرا در حق علی (علیه السلام) تقصیر کار بوده اند. و ثالثاً این دو کتاب به صراحت نوشته اند که مقصره نام نصیریه است در حالی که در شرح آن می نویسند ایشان به شیعیان امامیه مقصره می گویند. که به معنای آن است که نام شیعیان در زبان نصیریه، مقصره است.

به نظر می رسد مطلب در عبارات مشکور باید چنین باشد: «شیعیان امامیه از این که نصیریه مقام علی (علیه السلام) را افزون تر از حضرت محمد دانسته اند، نصیریه را تقصیرکار دانسته اند. »