ابوالحجّاج اقصری

اقصری از زهّاد و عرفای مشهور شهر الاقصر در نزدیکی مصر مي‌باشد، قبر او معروف عام خاص است. او در جوانی از ملازمان سلطان زمان خویش بود، معرفت و درایت همراه با نظمی زیبا و نیکو از ویژگی‌های اوست. درباره او، پیروانش ستایش‌ها کردند تا جایی که بعضی از غالیان مدعی شدند او در شب نیمه شعبان عروج به آسمان نمود و لذا این روز را عید اعلام کردند که از نواحی مختلف به دیدار او مي‌آمدند. خود او نیز قصه زیبایی از مجادله با نفس خویش بیان کرده است. سهروردی در کتاب جز القلوب حکایت‌هایی از اقصری در بغداد ذکر نموده است. از نکات جالب زندگی او مي‌توان به اسلام آوردن راهبه اقصر به واسطه دیدن شدت ایمان اقصر نام برد. منهج اقصری در تصوف التزام به کتاب و سنت است و مریدانش را از بحث حلول و اتحاد برحذر مي‌داشت و مدّعی این اقوال را به توبه فرا مي‌خواند، از مشهورترین شاگردانش ابوالغوث مفرج الدمامینی (م: 648هـ. ق) و صبّاغ را مي‌توان نام برد.