دهلی نو
دهلی دومین کلانشهر بزرگ هند است و دهلی نو، پایتخت هند، نیز بخشی از این کلانشهر است. دهلی طبق سرشماری سال ۲۰۰۱ با جمعیتی برابر ۱۳٬۷۸۲٬۹۷۶ نفر جمعیت مرکزی [۱] و بیش از ۲۲ میلیون نفر در کلان شهر دهلی یکی از بزرگترین شهرهای هند است و با قدمتی افزون بر ۵۰۰۰ سال به همراه دمشق و بنارس از قدیمی‌ترین شهرهای جهان محسوب می‌شود. این شهر تاکنون ۱۱ بار ویران گشته و از نو ساخته شده‌است.[۲] دهلی قدیمی‌ترین ناحیه مسکونی جهان به‌شمار می‌رود که تاکنون همواره مسکون بوده‌است.[۳] دهلی آمیخته‌ای است از جامعه سنتی و مدرن و نمودی است از اجتماع مذاهب، قومیت‌ها و فرهنگ‌های مختلف.
جغرافیا
شهر دهلی در ناحیه مرکزی نیمه شمالی هند و در ساحل غربی رود یامونا (جمنا) واقع شده و دارای ۲۳۹ متر ارتفاع از سطح دریا است. وسعت ناحیه پایتختی ملی دهلی برابر ۱۴۸۳ کیلومتر مربع است که ۷۰۰ کیلومتر آن ناحیه شهری و ۷۴۳ کیلومتر مربع ناحیه روستایی است [۳] و از بزرگترین کلانشهرهای جهان محسوب می‌گردد. ناحیه پایتختی ملی دهلی یا ایالت دهلی که دهلی‌نو مرکز آن می‌باشد، از طرف شرق به ایالت اوتارپرادش و از طرف شمال، غرب و جنوب به ایالت هاریانا محدود می‌گردد. و تماما بر روی جلگه رود گنگ واقع است.[۳]
تاریخ
از سال ۱۷۷۲ تا ۱۹۱۱ شهر کلکته پایتخت هندوستان بود ولی به خاطر مرکزیت دهلی، جرج پنجم بریتانیا، که در دههٔ ۱۹۰۰ پادشاه هند به‌شمار می‌آمد پایتخت را از کلکته به دهلی نو منتقل کرد.
این شهر دارای پنج هزار سال قدمت است و آثار دوران تمدن موهنجودارو و یا دره رود سند در آن یافت شده‌است. دهلی اولین پایتخت حکومت مسلمانان از قرن دوازده تا ۱۹ میلادی بوده و طی قرون متمادی، جنگها و ویرانیهای فراوانی را به خود دیده‌است که از مهمترین آنها حمله تیمور و نادر شاه به این شهر را می‌توان نام برد. تخت طاووس و الماس معروف دریای نور از غنائم با ارزشی است که از این شهر به ایران منتقل شده‌است.
اولین جنگ برای استقلال سرزمین هند، درسال ۱۸۷۵ در شهر دهلی به وقوع پیوست. انگلیسی‌ها در سال ۱۹۱۱ مرکز حکومت خود را از کلکته به این شهر انتقال دادند. طراحی و احداث دهلی نو بلافاصله پس از استقرار حکومت انگلیسی‌ها، توسط یک معمار برجسته انگلیسی به نام «ادوین لوتینز» در جنوب دهلی آغاز گردید. دهلی نو پس از استقلال به‌عنوان پایتخت هند معرفی شد.
اماکن تاریخی
در کلان شهر دهلی اماکن تاریخی و گردشگری زیادی موجود است و این شهر از ظرفیت قابل قبولی برای پذیرایی گردشگران برخوردار است. از مهمترین اماکن جلب گردشگر در این شهر می‌توان به مراکز زیر اشاره کرد:
قلعه سرخ (رد فورت یا لال قلعه Red Fort or Lal Qila)
آرامگاه همایون (همایون تمب Humayun's Tomb)
درگاه حضرت نظام‌الدین اولیا (Hazrat Khawaja Nizamuddin Auliya)
قُطُب منار (Qutub Minar)
لوتوس تمپل یا معبد نیلوفر (Bahá'í Houses of Worship یا Lotus Temple)
بنای یادبود مهاتما گاندی (راج گت Raj Ghat)
قلعه کهنه هند (پورانا کیلا Purana Quila)
آرامگاه خان خانان (Abdul Rahim Khan-I-Khana's Tomb )
اماکن مذهبی غیر اسلامی
معبد آکشاردام که بزرگترین معبد آیین هندو در جهان به حساب می‌آید، چترپور مندیر (شهر معابد)، بیرلا مندیر، بنگالاصاحب گوردوارا، کلیسای قلب روحانی و معبد ایسکون، از معروفترین معابد و اماکن مذهبی غیر اسلامی در دهلی به شمار می‌روند.
پانویس
الگو:پانویس <tr>
منابع
- الگو:یادکرد-ویکی
- ویکی‌تراول، صفحه دهلی (بازیابی ۱۹ آوریل ۲۰۰۸)
- Provisional Population Totals : India. Census of India ۲۰۰۱, Paper ۱ of ۲۰۰۱. Office of the Registrar General, India. Archived from the original on ۲۰۰۷-۰۸-۱۱. Retrieved on ۲۰۰۷-۰۱-۰۸.
- Chapter ۱۵: Education (PDF). Economic Survey of Delhi, ۲۰۰۵–۰۶ ۱۷۳–۱۸۷. Planning Department, Government of National Capital Territory of Delhi. Retrieved on ۲۰۰۶-۱۲-۲۱.
- الگو:یادکرد-ویکی
- Heaven on Earth: Islam", November ۲۳, ۲۰۰۴ video documentary, History Channel. Producer/director, Stephen Rooke. Scriptwriter/host: Christy Kenneally
- ۲۰۰۲ ,The Dawning place of the Remembrance of God, The National Spiritual Assembly of the Baha'is of India
- بروشور معبد لوتوس (مشرق اُلاذکار بهائی. بهاپور، دهلی‌نو، هندوستان)
- Red Fort, A Latest Tourist Guide Book
