مختاریه خلّص

از مختاریه.

سعد اشعری می نویسد: «فرقه ای از شیعیان گفتند محمد بن حنفیه، امام مهدی و وصی علی علیه السلام است. و هیچ یک از اهل بیت او حق ندارد از امامت او خارج شود و قیام به سیف کند مگر با اذن او. حسن و حسین (علیهماالسلام) با اذن او قیام کرده و صلح نمودند و اگر بدون اذن او چنین می کردند، گمراه بودند و هر کس از اهل بیت او، با او مخالفت کند کافر و مشرک است. و محمد بن حنفیه، مختار بن ابی عبید ثقفی را بر اهل عراق عامل قرار داد، تا خون حسین (علیه السلام) را طلب نماید و او را کیسان نامید. و ایشان مختاریه خُلَّص نامیده می شوند و چون مختار مردی با کیاست بـود کیسانیه هم خوانده می شوند. »

سعد اشعری در اینجا عبارتی دارد که به نظر می رسد افتادگی دارد. (با توجه به این که این کتاب مأخوذ از فرق الشیعة حسن بن موسی نوبختی است با این تفاوت که قسمت هایی را بر کتاب فرق الشیعة نوبختی افزوده است و همین نکته می تواند دلالت بر این امر کند که سعد اشعری که معاصر نوبختی بوده، نوشته خود را بر اساس نوشته نوبختی تنظیم کرده و آن را به همراه اضافاتی بانام جدید المقالات و الفرق ثبت کرده است. ) نوبختی پس از این عبارت که در آن از مختاریه سخن گفته، آن ها را مختاریه خلّص ننامیده است. نوبختی پس از آن که به سه گروهی که پس از مرگ محمد بن حنفیه شکل گرفته اند، اشاره می نماید.