حلّه
شهری بزرگ بین کوفه و بغداد. [۱]
حِلّه الگو:به عربی (به معنی منزل‌گاه)، از شهرهای عراق و مرکز استان بابل است. این شهر در کنار شط‌الحله (از شاخه‌های رود فرات) و در ۹۰ کیلومتری جنوب بغداد، بر سر راه بغداد به نجف قرار دارد. در سال ۱۳۸۷ هجری شمسی این شهر حدود ۳۶٬۴۰۰ نفر جمعیت داشته‌است.
شهر حله در قرن‌های پنجم و ششم قمری از زیباترین شهرهای عراق بود. این شهر به دست یکی از خلفای آل بویه به نام سیف الدوله اسدی در قرن پنجم هجری آباد شد. سیف الدوله در این شهر قصرها و خانه‌های زیبا ساخت و با آباد شدن آن، تجار و علما و شعرای فراوانی به سوی آن روی آوردند و در اندک زمانی حله مرکز تمدن و فرهنگ اسلامی گشت. حله از اوایل قرن ششم تا قرن دهم، مرکز علم و اجتهاد و مهد حوزه علمیه شیعه بود؛ و سپس حوزه شیعه به کربلا و سپس به نجف منتقل شد. گویند در یک قرن قریب به ۵۰۰ مجتهد در دیار حله می‌زیسته‌اند و این حکایت از نهایت شکوفایی علم و دانش در یک دیار می‌کند.[۲]
حلی‌های سرشناس
منابع
- مصاحب، غلامحسین، دائرةالمعارف فارسی، شرکت سهامی کتابهای جیبی، تهران ۱۳۴۵
