بُهره جعفریه

از اسماعیلیه.

در سال های حکومت مظفّر شاه (دوره حکومت1407ـ1411م) عده ای از داوودیه به وسیله سید جعفر شیرازی به مذهب اهل سنت گرویدند. البته ممکن است سیدجعفر علت این گرایش نبوده و خود در اثناء این تغییر فرقه، با ایشان همراه گردیده باشد. این گروه، اولاد سید جعفر شیرازی را به عنوان ائمة دین می شناسند و امور دینی را به واسطه آنان می دانند.

این نام در دائرة المعارف الاسلامیة به صورت مظفّر شاه (به میم) ضبط شده است، در حالی که دائرة المعارف بزرگ اسلامی نام وی را ظفر شاه (بدون میم) ضبط کرده است. علی اکبر دهخدا می نویسد «ظفرخان، همان مظفر شاه اول از سلاطین گجرات هند است، احمد شاه اول، جانشین او شهر احمدآباد را ساخت. مظفر شاه پسر یکی از افراد طایفه اجپوت بوده است که اسلام آورده، در 794 نامزد حکومت گجرات می شود و در 799 مستقل می شود.

محتمل است بهره جعفریه و عبقریه یک فرقه باشند.

در دوران حکومت مسلمانان بر گجرات، بهره های اسماعیلی در گجرات ملزم به مراعات تقیه و پذیرش ظاهری مذهب تسنن شدند. با حمله ظفرخان به گجرات در 793 که بعداً در 810 هجری قمری سلطنت مستقل گجرات را بنیان نهاد، وضع بهره ها وخیم تر شد. ظفرخان در واقع اولین حکمران گجرات بود که به اشاعه مذهب اهل سنت و سرکوبی شیعیان پرداخت. در همین زمان بود که گروهی از بهره های اسماعیلی به مذهب اهل سنت گرویدند و در همان حال، بر اثر مشاجره بین والی طیبی و مردی از بهره ها به نام جعفر، انشعاب مهمی در بهره های اسماعیلی پدید آمد و عده بیشتری از آنان به مذهب اهل سنت درآمدند و به بهره های جعفری شهرت یافتند.