عیسی بن صُبَیح

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو

ابوموسی عیسی بن صَبیح بصری، یکی از بزرگان معتزله می باشد. وی که شاگرد بشر بن معتمر بوده به زهد و عبادت شناخته شده است. لقب وی را ابن ندیم «مردار» و محمد بن احمد ذهبی «مرداز» و ابن حجر عسقلانی «مدرار» ضبط کرده اند. اهل سنت با همه اختلافی که با معتزله دارند وی را اهل دیانت دانسته اند. وی آرای مخصوص به خود داشته تا آن جا که برخی به وی می گویند: اگر چنین است که تو مي‌گویی تنها تو و سه تن به بهشت داخل می شوید. وی در سال 226 هجری قمری وفات یافته است. [۱]


پانويس

  1. سیر اعلام النبلاء، محمد بن احمد ذهبی، ج9، ص218 / لسان المیزان، ابن حجر عسقلانی، ج5، ص372 / الفهرست، ابن ندیم، ص206